"Złoty deszcz"

Nie wychodź Danae poza malowidło,

pozostaw w zachwycie godziny miłosne.

Skąpana w ekstazie, gdy w złote wędzidła

twój boski kochanek zaprzęga swe żądze,

cennym kruszcem siejąc życiodajne krople.

Pożądliwy promień rozczesuje włosy,

cisza pęka złotem, zamienia deszcz w ogień

w tyglu pożądania zmieszany kompozyt,

godny twego ciała. Przenieś do wieczności

ponad ruchem ziemi, w nagim zamodleniu

smak życia zaklęty, w muzykę rozkoszy,

gdy zakwitasz cała miłosnym natchnieniem.

Ach, piękna Danae, jakaś ty prawdziwa

bursztynowa – złota w deszczu namiętności,

gdy czułością ptaka swe usta rozchylasz,

gotowa na miłość, otwarta na dotyk

twoja grzeszna nagość, perwersyjne piękno,

zamknięta w ornament odwieczna ochota,

lśnią nad Twoją głową, jak byś była świętą,

bo świętość jest boska, miłość ma czar złota.