Mokre pelargonie

Mokre pelargonie


Dzień mokry deszczu - wpadasz coraz częściej,

płynę ulicą nasiąkniętą twoją

łzawą melodią, na włosach się roją

kropliste pszczoły, ułudnym diamentem.

Gorzko smakuje przemijanie piękna...

Letnie schronienie w rozpalone lato,

opada na dno wraz z złotą komnatą -

listkiem po listku przepada w odmętach.

Płatek za płatkiem mokną pelargonie,

z rozdygotanym, czarującym świerszczem,

przemienił wszystkie w rubinki czerwone,

Płomienny pasjans ułożyła jesień;

Komu rubinek nutą deszczu spadnie,

spłonie czerwiennie i skruszeje ładnie.

(aranek)

Ślady - inspiracja powieścią "Cień Zegara Słonecznego " Jolanta Pietz

Ślady                           (Joli Pietz)

                 

Przywierają kreśląc mapę papilarną,

mgnieniem chwili,
połapane cząstki życia;

Łuna w sercu,śnieżne roje płatków czarnych,

smak migdałów w kołysance nuta czysta

pulsem ziemi rozedrgana, ludzkim lękiem

zaduszony krzyk pisklęcia, kiedy z gniazda

ciemną nocą na zatratę wyszarpnięte,

skarb w kieszeni - rozpalona niby gwiazda,

zwykła pestka z tej brzoskwini która latem

zaszczepiła w pocałunkach słodki nektar,

błysk miłości nie skażonej przemijaniem,

tkliwość liści zapleciona w twardość drzewa.

„Rany długie i głębokie, jak jeziora”,

krwawym śladem zapisane w mroku grzęzną,

zegną gałąź lecz jej złamać ból nie zdoła,  

bo cierpienie jest wpisane w człowieczeństwo.

W okamgnieniu jak kartograf doskonały,

dniem i nocą w ludzkim sercu znaczą drogę.

W kołysance są rodzynki i migdały,

słodko- gorzko, a u kresu traktu... 

Człowiek,

pełen, śladów drogowskazów, blizn i cierni,

czas zaplącze babie lato w splot wydarzeń

natchnie życie żywym srebrem wśród kamieni,

gdy wskazówka przemknie cieniem na zegarze.

(aranek)

Herbatka ...

Czapla w Hyde Park

Herbatka w Hyde Park

W parkowej knajpce przy filiżance,

dyskretnie zsuwam milowe buty,

na trawie seter urządza harce

w jaskrawym swetrze (nieco papuzim).

On, nie przejmuje się bon tonem,

barwa to atut (hau), artystyczny,

szare wiewiórki są zachwycone

więc demonstruje esprit foniczny.

Przylgnęła kuma deszczowa bryza,

szpaki z ciasteczka dziobią okruszki,

przymykam oko i wnet odpływam

a wtem, ni z gruszki, ni to z pietruszki,

ponad kobierce z wilgnego pluszu

przyozdobione skruszonym liściem,

obłok w wykwintnym mknie kapeluszu,

królewską broszką razu, po raz błyśnie.

"Angielska piąta" z nutą wolności,

może skorzystam i też coś powiem...

Swoi fałszują za marny grosik,

a obcym, faux pas, więc - Twoje zdrowie

"Earl grey" Królowo! (pański zwid chwytam)

- Thank you, my dear, powiedz co myślisz...

- Nie dość już słów na wietrze (pytam)...
- Jeślli szlachetne, wykrzycz lub wychlip,

obudź się ze snu i otwórz serce.

Wzuwam trzewiki wielomilowe,

płacę napiwkiem za złudne szczęście

i za skuteczny halucynogen.

(aranek)