nutki

nutki

środa, 23 sierpnia 2017

Bez pokrycia

"Wielkie to szczęście nie wiedzieć
dokładnie na jakim świecie się żyje."

Wisława Szymborska



https://www.youtube.com/watch?v=s4L-Sm6Cuew


Bezużyteczne

Noc układa mozaikę,
czarnym skrzydłem na oknach -
w sieci mucha samotna,
pająk zawisł na krajce -
podchodzi coraz śmielej,
patrzymy sobie  w oczy
- czym jest jedno cierpienie
wobec  niezmierzoności

chwili, która rozpęka
niemym krzykiem na trwogę,
kiedy oś ziemi stęka
od ciężaru oblodzeń,
jadu ludzkich uchybień
- czym w boskiej jurysdykcji,
jedno serce naiwne?

Patrzymy w oczy gwiazdom
jak winowajcy niemi, 
wiedząc że komuś gniazdo,
ktoś oplótł gąszczem cierni.
Nie nam - gdzieś tam – daleko...
Nam przecież, nie zaszkodzi.
Zawsze mamy pod ręką,
garście słów o miłości -

zbledną pośpiesznym świtem,
zadrą utkną jak sworzeń,
zawstydzone, rozbite
na wozie lub pod wozem.
Chudy pająk dziś w nowiu
głodny spłynął z framugi,
świat moknie w pustosłowiu -
bez instrukcji obsługi.


aranek



poniedziałek, 21 sierpnia 2017

Pod pięciolinią


  http://www.inesmondon.de/weisslinge.html
                                                       


Przedsennie

Jeszcze niebo w skowronkach
promień warkocz zaplata
pełen rozkoszy lata
pyszny kielich przechylił
nienasycona łąka,
strojna w stubarwnych płatkach,
letnie anioły swata,
a ty bądź dla tej chwili -

nutą w słońca obręczach
nie oddalaj się we śnie
bo za wcześnie, za wcześnie
jeszcze chcę zapamiętać
zawieszone na tęczach
niby słodkie czereśnie
gdy spadają bezgrzesznie
kruche dźwięki powietrza.

Wycisz od rosy mokrą
jeszcze drżącą muzykę
zamknij ostatnie okno -
wiolinowym kluczykiem.
Nutą w słońca obręczach
nie oddalaj się we śnie
bo za wcześnie, za wcześnie
jeszcze chcę zapamiętać.



aranek






niedziela, 20 sierpnia 2017

Zgadnij kotku, kto jest w środku




Imię świętego dla niego afront,
smutnym przykładem jest bowiem na to
że rys patrona
u oszołoma,
burzy zapiekła gburowatość.
*
Ministerialne miewał zakusy,
więc się kłusownik na stołek skusił,
nadal kłusuje,
oraz karczuje,
aż płoną lasy nawet bez suszy.
*
W wczesnej młodości złodziej księżyca,
słynny z kompleksji, choć nie zachwyca
a wręcz odwrotnie,
gdy stoi w oknie,
aplauz (dla kota) cała ulica.
*
Nie jest pszczelarzem lecz ma matecznik,
hodowcą, też nie chociaż owieczki
goli i strzyże,
jak wprawny fryzjer,
a w międzyczasie, posłów (nie greckich).







aranek


wtorek, 15 sierpnia 2017


Koniczynka 



Wielkie - maleńkie 
zorzą zakwitło
w moim ogrodzie

niezwykłym pięknem
nagle rozprysło
zwyczajne co dzień

jedną z dziesięciu
tysięcy krzynką
niepospolitą

intymnym:

- przebudź
się Koniczynko
bądź czterolistną.



aranek



czwartek, 10 sierpnia 2017

Fatalne zauroczenie



Eris córka nocy 
http://www.nowa-akropolis.pl

Jabłko niezgody

Parysie, Parysie przypodobam Ci się!
- Jeśli mnie wybierzesz, odpłacę ci szczodrze,
za jedno jabłuszko bogactwem nasycę.

- A, ja ci zaręczę, żyć skromnie lecz mądrze,
mieć na wszystko radę, znać wiedzę tajemną,
to najwyższa rozkosz.

- Hola, hola! Wiedz że,
tylko ten szczęśliwy kto hołubi piękno,
daj mnie złote jabłko, potrafię być wdzięczną;

Absolut którego nawet boska ręka
dotyka z estymą, dogadza jak Wenie,
oazę dla zmysłów i szczęście na wieki,
otrzymasz (zaręczam) w przepięknej Helenie -
słońce konkuruje z ciałem tej kobiety!

Afrodyta, Hera i mądra Atena,
wołają - Parysie czekamy na werdykt!

Kłócą się boginie a Parysa nie ma.
Która z nich wygrała? Wie kto mit przeczyta -

Afrodyta rzecze - to nie żadna ściema -
przechyliło szalę, piękno przed rozumem.

Hera prycha - zgłupiał! 

Atena – spokojnie…
Wytłumaczyć mogę, choć pojąć nie umiem,
mógł mieć tysiąc w jednej a poszedł na wojnę…

Rozum, złoto, miłość - zgorzkniałą igraszką, 
gdy wymienisz fanty, na fatalne jabłko.



aranek







piątek, 4 sierpnia 2017

*~~~~~*


`~~ przyplyw ~~

Wieczór, trawy na szaro otulił
i usypia najmniejszego kwiatka,
obok słońce w rozpiętej koszuli,
brzoskwiniowy sok, miesza w karafkach.
W kuluarach zbierają się goście,
wonny zapach gęstnieje w powietrzu,
ja i ty - mój maestro na moście,
wszystko gra, skąd więc tyle złych przeczuć?

Nagle, ona! Wzrok wznoszę ku górze,
idzie brzegiem, kołysze biodrami,
eskalacja rozpięta na chmurze,
trąca mistrza, a ten jak dynamit
na kawałki srebrny surdut rozpęka,
w brzoskwiniowym sadzie cień kładzie,
chyboczącą łódeczką w jej rękach,
wyciem suki w bezwstydnej ekstazie,

wniebowzięty, strzępy sukni rozwieszasz -
znam tę rozkosz, tak przygina aż złamie,
a ja przy niej o ton cichsza i bledsza 
z melancholią u rzęs jak wygnaniec.
A ty, skrzydła przesuwasz zachłannie,
ruchem warg chcesz zatrzymać ją jeszcze,
jakbyś płacił miłością za trwanie,
krople tęczy  rozrzucasz na wiersze.



aranek




środa, 2 sierpnia 2017

Tułacze



Tułacze

Czujesz się mężniej w tej postawie?
wznioślej, bezdennie patetycznie,
krzyczysz
 – chcę służyć naszej sprawie,
wspierać ojczyznę!

Odpalasz racę, przeganiasz obcych
a jeszcze wczoraj jechałeś w gości,
 zamiast poprawić stopień z historii…
„Po co ci bzdury z PRL-u”.
Pała za pałą i tak zostało,
ciekawsze życie będzie pod celą…

przypalasz trawę, trzepiesz frazesy
i nie masz duszy, bo na ramieniu -
  esy floresy – kumple w zachwycie
„a to ci orzeł” i to wezwanie –
chroń Polskę Boże!

Rower dostałeś na komunię,
więc  trzeba spłacić – ja to rozumiem,
tylko wytłumacz tym, co bez ściemy,
nie dla zabawy – tym co już niemi,

że zmarnowali dla ciebie życie,
byś teraz mieląc  gumę miętową,
gdy za dwa złote odpalasz znicze
stek bzdur wygłaszał,
wplatając słowo
za które w mordę i na kolana!

Bo Ona czysta, piękna i święta,
dziś pokalana – dumna - ojczysta…
Dziś  łzy połyka, niech się wypłacze,
a ty przed lustrem przegarnij grzywkę -
zbieraj swój komplet pałę i race!

Niech śpią spokojnie – niemi tułacze.


aranek


To  trzeba zobaczyć ;

http://wyborcza.pl/10,82983,22179575,onr-uczcil-73-rocznice-wybuchu-powstania-warszawskiego-raz.html