Dumka

https://www.tapeciarnia.pl/272126_biale_czaple_woda

Dumka o srebrnym lesie


W ciszy wieczoru przez wichrową zamieć,
wzdłuż mlecznej drogi do gwiazd,

miękko, srebrzyście przewija się pamięć,
wolno zanika jej kształt

miękko srebrzyście przewija się pamięć,

wolno zanika jej kształt...

W gaju księżyca, opleciona przędzą
skazana na wieczny mróz,
skrami rozbłyska przez chwilę wiosenną,
czekając na wielki wóz

skrami rozbłyska przez chwilę wiosenną

czekając aż wielki wóz

przetoczy czas w ciszy porzuci bagaże;
kamienne słowa i sny,
kilka tuzinów nieważnych już marzeń,
od łaski pańskiej koń pstry,

kilka tuzinów nieważnych już marzeń

od łaski pańskiej koń pstry,

złote kaczeńce, perkalowe słońca,
zmarzniętej róży zły czar,
w przepaść mirażu wśród słowiczych kląskań,
dołączą do sennych mar

w przepaść mirażu wśród słowiczych kląskań

dolączą do sennych mar

Dwie siwe czaple na sierpowej szali
stawiają pamięć i czas.
Jedna przez drugą, odchodząc się żali,
aż nimi srebrzy się las.

Jedna przez drugą odchodząc się żali,

do wiosny zapomni las.

aranek

Ptaki

https://www.werandacountry.pl/z

Po lisich tropach
zasypanym duktem
w kłąb dartego pierza.



Staruszek z gilem
liże lodowy sopel

ptasie śniadanie.



Zimowy dzięcioł
zastukał w starych klonach
leci lawina.



Orły na śniegu,
zakochani na randce
daleko od gniazd.



Krzak dzikiej róży
oskubany z owoców
jej przeznaczenie.




aranek

Zimowe

 

Vincent van Gogh (1853-1890) - Cztery cięte słoneczniki

Preludium


Wieczorem zasiałam słonecznik pod oknem.
Nocą wpadła tkliwość z sukienki anioła
draśniętej przez księżyc zazdrosnym paznokciem,
o strunę w skrzypeczkach, kiedy zapłoniona
namiętnym vibrato ochoczego smyczka,
jęczała zmysłowo rozedrgany romans,
na puchu anielskim grzbietem naprężona
w złotej aureoli płatków słonecznika …
Mroźny świt zapukał cichutkim staccato,
przechodząc w wytworną różnobarwność brzmienia,
oczarował frazą, poranek oniemiał
i gruchnęło w okna muzyką żebraczą!

Na anielskich piórkach zawieszone studium

nocną kantylenę zmieniło w preludium...

aranek

Kawka z mewką bez śmietanki

 

Ciężar właściwy

Tawerna przy plaży w złym guście

opiera swój biznes na biuście

krągłej barmanki

więc chociaz szklanki

są oślinione to nigdy puste.

Ma Ryś i Maryś

Marych ratownik z Rewala

zimą Maryśkę podpalał

aż żona Krycha

sypnęła Marycha

Ryś mąż Maryśki oszalał...

Koleżanki

Mewa śmieszka spod latarni

wpadła rano do kawiarni

- czarną kawkę

na głupawkę

zamówiła bez śmietanki.

aranek

Cyber- zależni

 

https://biznesalert.pl/instytut-kosciuszki-cyberbezpieczenstwo-2/

Cyber - widma


Pławią się, zanurzone w przestrzeń
pełnią iluzji bez dotyku,
smaku, zapachu, obojętne
" widma" niesione falą dryfu...
Nieczułe w morzu ideałów,
schodzą pod serce, drążą głowę
lub wygrzewają szelf banałów
z próżności w której, jeszcze człowiek

buduje nowe technologie,
nowe gadżety, nowe szanse
na piekło, wolne od zagrożeń,
programowane wynalazkiem:

Odczytywanie fal mózgowych

i skanowanie wirtualne.

Coś, za coś, dla ideologii

- legalne inwigilowanie...

Jeszcze nie robot, już bezmyślny,
wysterowany - rzucać kłody...
Trwożąc się, dumam - wyszlibyśmy
z jaskiń, zważając na przeszkody?
Dziś, perspektywa nie zachwyca,
chociaż nie łatwo - zawsze jest myk
w ciemny lub jasny, łam księżyca,
gdy zgaśnie światło - klik... klik - Matrix ?


aranek

Na przełomie 2021 / 2022

Grafika - Tatyana Markovtseva

Marzenie Sylwestra

Sylwester Marzeń z Zakopanego,
zdradził w „Sylwestra” sekret kolegom;
- Sylwestra, zmienię
na imię - Zenek.
nazwisko Marzeń, na Martyńskiego.


Czempion

Pan Kan Kan z Pjongjang,
mistrz nad mistrze, tang.
Zamiast colgada,
wykonał szpagat,
przechodząc z tanga  w kankan.

Kuba

Kuba na Kubę w końcu uzbierał,
trawiony ogniem Rio De Janeiro.
Rumbę pod szkołą,
ćwiczył z Iloną,
teraz ma sambę w szkole rodzenia.

Okazja

Na Zakopiance laufer zawiany,
okrężną drogą wraca z Hawany
- No jak tam było?
- Dostałem w ryło.
- Patrz pan! To miło, jak w Zakopanym.

aranek

To nic że ciemne chmury

Autorka zdjęcie - Bożena Słomińska

On coś wymyśli


Za plecami czarny blues z portowej knajpy,
gorzkie nuty, smutnej pieśni topi w rumie,
zdziera płatki czarnej róży wietrznym szumem,
zadumani idą w ciemno pełni wiary,
ręka w rękę, rytmem bluesa, mokrą aurą
spada niebo lecz on jeszcze coś wymyśli…
Po kryjomu skradła gwiazdę, a on wyśnił
srebrny guzik, schował pod magiczną czapką.

Mglista muza z pełną szklanką nad głowami,
a na brzegu zakochani w złotych kroplach,
przeglądają swoje skarby w morskiej fali.
Blues rozdaje senne plotki, mruczy kotka

Plotki, płatki, za plecami ludzkie słowa, 

połknie fala, bez znaczenia deszcz na głowę...

Ona płonie bo pod płaszczem Supernowa,

on wymyślił ksieżyc w czapce - tej różowej.

aranek