Dumka

https://www.tapeciarnia.pl/272126_biale_czaple_woda

Dumka o srebrnym lesie


W ciszy wieczoru przez wichrową zamieć,
wzdłuż mlecznej drogi do gwiazd,

miękko, srebrzyście przewija się pamięć,
wolno zanika jej kształt

miękko srebrzyście przewija się pamięć,

wolno zanika jej kształt...

W gaju księżyca, opleciona przędzą
skazana na wieczny mróz,
skrami rozbłyska przez chwilę wiosenną,
czekając na wielki wóz

skrami rozbłyska przez chwilę wiosenną

czekając aż wielki wóz

przetoczy czas w ciszy porzuci bagaże;
kamienne słowa i sny,
kilka tuzinów nieważnych już marzeń,
od łaski pańskiej koń pstry,

kilka tuzinów nieważnych już marzeń

od łaski pańskiej koń pstry,

złote kaczeńce, perkalowe słońca,
zmarzniętej róży zły czar,
w przepaść mirażu wśród słowiczych kląskań,
dołączą do sennych mar

w przepaść mirażu wśród słowiczych kląskań

dolączą do sennych mar

Dwie siwe czaple na sierpowej szali
stawiają pamięć i czas.
Jedna przez drugą, odchodząc się żali,
aż nimi srebrzy się las.

Jedna przez drugą odchodząc się żali,

do wiosny zapomni las.

aranek