Stacja XV

Święta Wielkanocne mają dla mnie głęboką wymowę.

To nie, tylko pompatyczne obrzędy, hojne ofiary, podarki do koszyczków, nie kolorowe jajeczka ani wszystkie te przyjemne smakołyki, dekoracje i tradycje -

W naszym świecie codziennie, 

tuż obok albo kawałek dalej od czubka nosa, ktoś upada lub jest krzyżowany;

Molestowanie, odrzucenie, przemoc, alkoholizm, narkomania, prostytucja, pieniactwo, nietolerancja, nienawiść, nieposzanowanie praw do wolności, obojętność na ludzką krzywdę  - to są  codzienne  krzyże.

Życzę więc żeby na te Święta wykiełkowało jak najwięcej ludzkiej , prawdziwej Nadziei i Miłości.

Pięknych Świąt! Obudźmy się na XV stacji, jak nowi  z martwych-powstali.

(aranek) 

Stacja XV - Życie

Cóż właściwie złego uczyniła?
Nikt nie wiedział, tylko ona sama
powtarzała;
Moja wina, moja bardzo wielka wina...

Mama już jej nie chciała?
Nie udźwignęła.
Pierwszy raz rzygała od zohydzeń
- jak można tak upaść? Taka mała!

Wydali wyrok.

Nie cały tydzień wystarczył
na drogę do Golgoty;
Nie było widzenia z Matką,
zamiast wyciągniętej ręki, antybiotyk,
nikt nie otarł buzi, nie zapłakał,

więc poddawała się, upadała,
nie raz umierając...

- Mamuś, Mamo ... lama sabachtani...
lecz nie drżała Golgota
i niebo nie zagrzmiało.

(aranek))

Druga strona grzechu

"Raj 2"  Marc Chagall

(ekfraza)

* * *

Jakiś, ty dzisiaj hoży!
Rumienisz młodą jabłoń,
a ona dojrzewa,
haftuje patchwork z kawałków nieba,
rajskich jabłuszek i już nie wiemy...

Sprytnym feblikiem,
głodną oskomą?
Podsyca ciało,
oplata talię,
trawi najgrzeszniej gdy patrzysz na mnie.
- Daj sytość ustom, błogostan dłoniom!

- Nasz raj (sam przyznasz), brązowa nuda,
wejdźmy na chwilę w zielone scherzo
- ssskuś się na krztynę,
niech gra ułuda,
zerwij owoce,
kosztuj namiętność!

- Kiedyś poznamy prawdę bezsprzeczną,
nie myśl (czy warto) i nie przeliczaj -
cyt... Zaraz zbudzi się gołębica.
Masz tu i teraz lub całą wieczność.


(aranek)

*** Złamane...

Obcasy 

Nie pierwszy raz w uśmiechu chowam łzy,
potknęłam się na wystającym kancie,
łasząca noc co chwile zmienia barwę,
zaraz odlecę i wcale mi nie wstyd.

Nic, tylko niebo gwiaździste nade mną,
chwila dla orłów i upadłych gwiazd,
na boskim puchu pozostawić ślad,
stoczyć się z dachu, stopić żywą pełnią.

Leżę z nadzieją że nie nadaremno,
mój ból istnienia doświadczyłam Kantem,
złamany obcas, a prawo moralne,
we mnie jak niebo gwiaździste nade mną.

(aranek)

Ponad chmury

Obraz : Tatyana Markovtsev 

Ponad

Jeszcze kilka kroków i strome urwisko,

nowy raj pokusą choć trudno się rozstać,

nonszalanckim gestem, niepokornym myślom

rzucone przez  ramię - jeśli chcecie zostać,

to nie zatrzymuję - czekam aż przygarniesz

nazbyt śmiałe, skryte, pochopne i grzeszne,

nim ciekawskie oczy skrzące się latarnie

pod osłoną mroku, będą zwężać przestrzeń.

Jeszcze kilka kroków gdzie ptaki poniosą,

myśli kołysane rytmem kiedy milczę -

przygryzionym wargom i łakomym dłoniom,

drżące przed rozkoszą - kocham sennej wildze.

żółtej lampki jaskier i ciężarny kamień -

wieczni wartownicy na brzegu urwiska,

listów przewiązanych, niemym pożądaniem,

cisza  na biegunach i ramion kołyska.

Tylko fal muzyka i biała wstążeczka

zerwana afektem frunęła pod eden,

a ja po niej dojdę po cienkich niteczkach,

ponad ból i zachwyt dopłynę krwiobiegiem.

(aranek)