Do kompletu ...

 

liustracja Elizabeth O. Dulemba z książeczki "Merbabys Lulallby" Jane Yolen

Ach 



Oto jest! Wyczekana, srebrzysta planeta!
Obco tu, wieje chłodem, dziwny dotyk i błysk.
Nowa przestrzeń rozbudza ciekawość człowieka,
magnetyzuje szeptem, instynktownie chce żyć!

Pierwszy krzyk jak wołanie rozbitka na brzegu,
już zaciągnął powietrza odurzający haust,
stukot tętna i czkawka, ciepełko w krwiobiegu.

- Witaj wielki maleńki! Tak zaczął się Twój czas.

Jaki będzie? 

Zobaczysz w optyce odcieni;

wielokształtnych formacji postrzeganych spod rzęs
nieskończoność, 

lecz życia na drobne nie zmienisz.

Masz, za to kilka rzeczy, które nadają sens;

Rozum, dobro i prawda, (pochodnych nie zliczę)...

Dziś lulaj, niech trwa karma: 

For you - koncert życzeń.

aranek

Ballada o wierzbie

Deszczowy event

pęka misterna kolia

na cienkich nitkach

"The Siren’s Call"

by Trevor Leat.

Ballada o rzeźbie


Milcząca wierzba skryła dziś szorstki policzek,
ktoś zarysował nożem, raniąc do żywego.
Łzy spływały w rzeźbieniach na słowa wyryte,
żałobne szelestnice przykładały credo,
ducha lasu (najpewniej). Po lamencie znikły
rozkruszone pod ziemią, gdy na Drodze Mlecznej,
kaganki gwiazd rozbłysły w pamiętanie wieczne,
w odrastanie gałęzi, rozłożystość skrzydeł,
oddawanie szelestu, za nic - przemijaniem.
Jest świętość w ich poszepcie,

a słowa jak liście;
Jedne zapadną w pamięć, stubarwnym rozbłyskiem,
po wyrzeźbionych nożem, smutny ślad zostanie…

Za szybko pękasz wierzbo, łatwo cię pokrajać.  
Stężałam w ornamencie, wyrzeźbionym z ciała .



aranek

Zostały po nich cienie ...

Wieczne cienie w Hiroszimie

- ślad po ludziach, którzy byli w epicentrum wybuchu

(Fot. Universal History Archive/UIG/Getty Images )

Cienie

Pomiędzy jawą a snem dnieję,
bez tchu zastygam w antrakcie,
gdy zlotopręgi wiąże ziemię.
ogrzewam się jego blaskiem.
Pospiesznym tętnem - trwożnym wróblem,
skulonym w szarej gromadzie,
taktem, po takcie drży preludium
zwołując szelestnic armię.

Znikają z okien gwiazd miliony,
przedsmak łączności z wszechświatem.
Przyjemnym ciepłem lasu dłoni,
otulam ich ślady płaszczem,
kiedy na stromą górę wchodzę,
żeby popatrzeć;

ze szczytu
w otchłań,
będąc na życia głodzie...

Gram w monstrualnym teatrze.

"Wpiekłowstąpienia" - huczny spektakl,
bez zahamowań, za bezcen...
Ilość, pomnoży wartość dzieła ?
Trwa turniej zła z człwieczeństwem...

Rozcieram kroplę krwi na ustach,
niepodważalny znak życia,
gdy zniknie ślad i wartośc kruszca,
być może...

Cienie i Nic... Cisza.

aranek

Trzy kolory

Obraz autorstwa : Joanna Sierko Filipowska

"Narodziny Anioła"

Piórka


Trzy Anioły spotkałam na smutnym przystanku,
spadały w melancholię z kosmicznych bezkresów
szerokolistnych sadów, płomiennych poszeptów
wprost w objęcia zmyślonych, jesiennych kochanków.
On, pozbierał kasztany pod ich wspólnym drzewem
dla jesiennej dziewczyny w pozłacanych ramach.
Ona, w świetle latarni nikła bezszelestnie,
rozmywając się w toni zielonego dzbana.
Zerwały się żurawie krzycząc przed odlotem
- otulcie ją błękitem, opatulcie w przędzę,
wrócimy nim rozmarzną zaorane miedze,
niech zaśpiewa raz jeszcze wiosennym pierwiosnkiem.

Trzy piórka jak przesłanie na mokrej sukience,
wiatr wplata do bukietów na przystanku Serce.


aranek

Pamiętasz było tak...

Obraz Małgorzta van Brenk

Rozmowa z duchem



Na stolikach dopalała się tkliwość,
pełga po płatkach wokół wazonów,
w otwarte okna napływa spokój,
rój barwnych myśli otulam chwilą
z której spadają wzruszone krople…
Odprowadziłeś wszystkich po balu?
- Tu wszędzie blisko…
- nie przemokłeś?
Dzisiaj nie zasnę - Panie Chagallu …
Zostań więc jeszcze popatrz na obraz!
Skrzydła na miarę, z kobiecym wdziękiem
- Kto to zmalował - pytasz ?
- Van Gośka!
Adres Ci znany – przystanek Serce.
Masz pierwsze miejsce więc nie miej żalu,
Że jest, ktoś drugi, tuż po Chagalu.


aranek