Kwiaciarenka

tapeta 

🌺

Grudniowy wieczór

blask gwiazdy betlejemskiej

  w kocich oczach

🌺🌺

Cień świecy

spływa na obrus

nadmiar słów

 🌺🌺🌺

Cicha Noc

twoje bicie serca

 kościelne dzwony

🐟

Dziękuję za Słowo przy książce

https://www.granice.pl/recenzja/istota-jest-czlowiek/70786

 

Recenzja książki: Istotą jest człowiek


Recenzuje: Czytadlo

Różne aspekty ludzkiego życia.

"Istotą jest człowiek" to zbiór poetycki odsłaniający różnorodne oblicza ludzkiego życia, odzwierciedlający jego głębię oraz niepewności, stawiający refleksje i pytania dotyczące sensu istnienia. Autorka przedstawia czytelnikowi serię wierszy, które artystycznie wyrażają zawiłość ludzkiej natury, społecznej i duchowej kondycji oraz nasze relacje z otaczającym nas światem. Teresa Fejfer mistrzowsko ukazuje zarówno piękno, jak i trudności naszego życia, zapraszając czytelnika na emocjonalną podróż przez wiersze pełne mądrości, głębi i humanizmu. Jej poezja jest niczym rzeźbione kamienie, nasycone emocjami, metaforami i głębokimi refleksjami, które posiadają wyjątkową siłę oddziaływania, potrafiąc przeniknąć do najskrytszych zakamarków ludzkiej duszy.



Już w pierwszym wierszu zatytułowanym "Narodziny" Teresa Fejfer ukazuje tajemniczy i fascynujący moment przyjścia na świat. Zastosowanie metafory planety i przestrzeni symbolizuje nowe doświadczenia, ciekawość i tęsknotę do życia. W całej książce autorka używa efektownych obrazów, które zachęcają do głębszych refleksji nad treścią wierszy.

W wielu utworach pojawiają się odniesienia do religijnych i metafizycznych tematów, co wskazuje na pragnienie zrozumienia głębszych prawd i sensu bytu. Autorka w wyrafinowany sposób łączy pojęcia duchowe z codziennym życiem, czyniąc z tego zbioru refleksyjne i bogate doświadczenie czytelnicze.

Wiersze "Przystanek Ziemia" i "Zasiew" ukazują ciężar moralny, który spoczywa na człowieku. Autorka podkreśla, że ludzie mają zdolność wyboru i wolnej woli, ale zarazem ponoszą odpowiedzialność za swoje czyny i decyzje. Motyw wyrównywania rachunków z przeszłością oraz odradzania się podkreśla ideę ciągłego rozwoju i ewolucji wewnętrznej.

W trzecim rozdziale "Przystanek Dysharmonia" autorka doskonale oddaje atmosferę konfliktów, zła i napięcia, które panują w świecie. Mocne i obrazowe słowa pozwalają nam zrozumieć, że świat nie zawsze jest idealny, ale w tym chaosie można znaleźć również piękno.

W wierszu "Kołysanka" Teresa Fejfer ukazuje swoje umiejętności malowania obrazów pełnych spokoju i poezji. Jej metaforyczne opisy natury i wszechświata zachwycają i inspirują do refleksji nad pięknem otaczającego nas świata.

Wiersze takie jak "Gołębie tej wiosny" lub "Rozdźwięk" skupiają się na rozterkach i pytaniach dotyczących człowieczeństwa, etyki i sensu istnienia.

Wielowymiarowość utworów umożliwia czytelnikowi różnorodne interpretacje, co jest jednym z mocnych punktów tej książki. Teresa Fejfer w swoich wierszach zwraca uwagę na naszą ludzką kondycję, podkreśla złożoność naszych emocji i konfliktów wewnętrznych, ale też zachęca do poszukiwania prawdy, dobra i piękna.

Wiersze tej poetki emanują swoistym światłem mimo poruszania tematów trudnych, jak trwoga, śmierć, samotność czy obłuda. Teresa Fejfer zręcznie porusza się między tym, co mroczne i smutne, a tym, co piękne i pełne nadziei. W swojej poezji potrafi znaleźć lśniący punkt nawet w największych cierpieniach.

Język, którym posługuje się autorka, obfituje w bogactwo i poetyzm, nadając wierszom wyjątkową atmosferę. Rymy, rytm oraz malownicze obrazy splatają się w harmonijną całość, a wykorzystywane metafory i symbolika wnoszą do treści głębszy sens i wartość.



"Istotą jest człowiek" to zbiór pięknych, silnych i głębokich wierszy, które ukazują różne aspekty ludzkiego życia, od piękna przyrody po zło i cierpienie. Teresa Fejfer udowadnia, że w swoim piórze posiada niezwykłą moc, która potrafi poruszyć czytelnika na wielu poziomach. Polecam tę książkę każdemu, kto szuka inspiracji, oryginalnych i głębokich treści oraz emocjonalnych doświadczeń poprzez poezję. Zdecydowanie pozycja warta uwagi, której treść zapada w pamięć na długo.

🌹🌹🌹

Post Scriptum - Marek Sztarbowski

czyli krótkie podsumowanie znakomitej od kilku dni lektury, którą dostarczył mi niezwykły listonosz:

"Ślę kurierem pocztowym, bo mi wpadło do głowy,

dasz na stos, jak zobaczysz, że z Krakowa czy Gdańska.

Więc uległam podszeptom madame ornitologii,

list doręczy do środy

- Twoja Gęś Tybetańska."

Długo się zbierałem, aby napisać kilka słów o najnowszym tomiku poetyckim Teresa Fejfer "Istotą jest człowiek", aż przyszedł na to czas, przyszedł czas, przyszedł czas... i był tak piękny, jak Zielona Gęś samego mistrza Konstantego.

Autorka udowadnia w "Istocie", jeśli ktoś miał jakieś zastrzeżenia do tego, o czym mówię od lat, że jest prawdziwą Królową Liryki.

Każdy wiersz w tej kolekcji jest niczym klejnot, wspaniały i magiczny, przepełniony głębokim humanizmem i wrażliwością, które są rzadkością w dzisiejszym świecie poezji. Aranek porusza serca i umysły, przekazując uniwersalne prawdy o ludzkiej kondycji w sposób zarówno delikatny, jak i potężny, i szczerze przyznaję, że od lat nie czytałem tak wartościowego, a zarazem znakomitego poetycko tomiku wierszy z najwyższej półki lirycznej.

Jednym z najbardziej znaczących elementów tej książki, jest jej humanitarny charakter, który wykracza poza granice zwykłego zbioru wierszy. Aranek wprowadza czytelnika w świat, w którym każde słowo ma wagę, a każda linijka jest świadectwem niezwykłego talentu.

W słowach kryje się zarówno humor, jak i głębsze znaczenie, które jest charakterystyczne dla całego tomiku. Każdy wiersz w "Istotą jest człowiek" jest dowodem na to, że poezja może być zarówno piękna, jak i mądra, a także pełna ciepła i empatii.

Podsumowując:

Tomik Aranka jest lekturą obowiązkową dla wszystkich miłośników prawdziwej poezji.

To dzieło, które przypomina, iż w świecie pełnym chaosu, niepewności i bylejakości,

istnieje jeszcze miejsce na piękno słów i głęboką humanistyczną refleksję.

"Istotą jest człowiek" to nie tylko wspaniała książka, ale także ważny głos w dzisiejszych czasach.

---

🌹🌹🌹

Adam Gwara - komentarz



Znacie Teresę Fejfer ? Lirycznego "Aranka" z " Nieba ChagalLOVE' ego"? W swojej najnowszej książce poetyckiej "Istotą jest człowiek " Teresa udowadnia że można pisać lirycznie o sprawach ważnych i poważnych, wobec których wrażliwy czytelnik nie może przejść obojętnie. Pięknie wydany tomik skłania do głębokich refleksji, wcześniej zapowiedzianych przez autorkę w tytule. Mnie poruszył. Polecam!

🌹🌹🌹

Małgorzata Talarczyk 


Chciałam napisać kilka słów o najnowszej książce poetyckiej Teresa Fejfer "Istotą jest człowiek", ale nie mam śmiałości, nie potrafię, obawiając się, że cokolwiek napiszę to zamknę unoszące się nad ziemią słowa w jakiejś ramie. Bo słowa w poezji Teresy Fajfer to wolne kolorowe ptaki, które nie mogą być skonfigurowane w klatce, bo niosą na skrzydłach nie tylko to co piękne, ale też to co ważne. Powiem więc tylko kierując się emocjami, że zachwyca mnie i dech zapiera twórczość tej wyjątkowej Poetki, z wykształcenia i zamiłowania kulturoznawczyni. Zachwyca mnie Jej malowane słowami poetyckie ujmowanie świata.
Fot. Wiersz Teresy Fajfer (Aranek) z książki "Istotą jest człowiek". Wydawnictwo Sorus, 2023.

🌹🌹🌹

Esencja

https://www.target.com.pl/porady-i-inspiracje/

Esencja z Poisencji



Ta kolęda jest piórkiem anielskim w szarówce,
nutą historii tajemniczą,
pradawnym wzorkiem i kantyczką
w grudniowy wieczór Królowej gwiazd,
wirują krwawe płatki sukien
z azteckich legend przeniósł je czas.


Wsłuchaj się w szpetny szept na straganie,
gdy aniołowie mąką sypią,
cisza ocieka niemą rybą,
ruszają gwiazdy na pierwszy bal,
jak przed wiekami w Tenochtitlanie,
tylko marznącej królowej żal.


Nie sprzeda wszystkich, nim Betlejemska
zabłyśnie światłem sprawiedliwym.
Czas się pożegnać z odorem rybim
w oddali słychać wesoły śpiew
- żegnajcie piękne Poinsecje,
macie wpisane w historię krew.

Kilka zostało drżąc w celofanie
może przygarnie ktoś na święta?
Zgłosił się menel - pusta butelka,
to chociaż towarzystwo dam.
Sprzedam, nim skończy się Pasterka.

A, nasz Montezuma zostanie sam…
- Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się pusty kram!

(aranek)

Zmęczony anioł

Życzę Wam Pogodnych Świąt Bożego Narodzenia,
własnego ciepłego skrawka nieba,
dobrej myśli i zgody przy rodzinnym chlebie oraz

iskierki miłości, nadziei
i dobrego odpoczynku. 💝

 https://www.tapeciarnia.pl/tapeta

-zimorodek-na-odśnieżonej-gałęzi

🌠

Zmęczony anioł



W zaspie bladego świtu rozprostowałam skrzydła,
stąpam po bosych deskach na paluszkach, pod oknem
- ktoś gwiżdże o tej porze, zaszyfrowanym kodem...

Sen to, przepracowanie, czy cudowne mamidło?
Niebiańską feerią barwy w zamrożonej łozinie,
gdzie konar z nurtu rzeki wystrzelił nad powierzchnię
w scenerii, tak ubogiej jak pasterskiej stajence,
połyskuje turkusem, robi mi konkurencję!

Strojną, nową konwencją dla aniołów na zimę.

O mnie, nikt nie pamiętał, a ten gwiżdże na wszystko,
nadziany pomarańczą i nie zważa na klimę,
wyciąga ryby z rzeki, zgodnie z naszą tradycją.


Przeciągam zwykłe skrzydła, bezszelestnie podchodzę... 

A tam klejnot natury w mitologicznej drodze,
ptasi Keyx i Alkione czekają na swoje święta,

nim sfrunie Zimorodek – hej kolęda, kolęda…



(aranek)

Kwiaciarenka

Amsterdam

https://magicznyswiatroslin.blogspot.com/2018/04/

***

Sakura

mróz maluje na szybach

motyw z filiżanek

***

Płatki śniegu

w posypce migdałowej

portret mamy

***

Piórko na śniegu

gdzie jesteś jaskółeczko

nowy lokator

***

Fiołki alpejskie

miniaturki w doniczkach

letnie pocałunki

aranek

No i zniknął

Obraz: https://www.tapeciarnia.-oszroniona-krolowa-kwiatow

Związek parametryczny

Biała zima, mróz nawet nieduży,

bileciki sypnął na klomb

brokatowe dla zmarzniętych róży

podpisane – witam, pan ziąb.

Ach...

Nadchodzi nasz koniec!

Szeptały zmrożone.

dopiero zapłonie

ma nową żonę

taką co nigdy

nie marznie

jak my.

Ta w różowej sukience najprędzej,

po spektaklach jesiennych zórz, 

 herbaciana zwisa jak frędzel

  odpustowej zaczepki

 na klucz.

Nie...

To jeszcze nie wszystkie!

Płonęły od iskier

a mroźny filister

czarował uściskiem

taką, co nawet

na mrozie

nie piśnie.

Żółta, biała, ach wreszcie czerwona,

śnieg nasiąkał płatkami krwi.

Nawet bałwan łeb skruszył

 I...kona!

Nabzdyczony, spłynął 

i znikł.

Trwa gra...

Nareszcie koniec:

Ziąb pieści szronem 

żonę

łaskocze ostrym szponem

i

roni kryształki słone

dlaczego nie

wzdychasz

jak one?

🌹

Nie pękaj bo znikniesz

 w kałuży

obojgu, nie służy nam sól,  

zżera rumieńce sztucznej roży,

a

twoją muzą jest

 krew i ból.

aranek