Słowiki w Polanicy

 

Park Zdrojowy w Polanicy

Słowiki podsłuchują

Wystrojony po deszczu w empirowy garnitur
park zdrojowy, zapłonął latarnianym refleksem.
Zaraz błyśnie maestro z wielkim chórem słowików,
odpływają ławeczki w echo wspomnień szelestem.

Szmerek traw jako suport przed galowym koncertem,
kasztanowce usłały z płatków dywan w alejce,
pachnie białą gardenią zatkniętą w butonierce,
w pierwszym solo słowika tkliwość, chwyta za serce.

Ta melodia, ten temat, nuta w nutę marzenia
pochwycone z ławeczek, gdy bujały w obłokach…
- Kto im kazał wyśpiewać? Co z tego, że nie kocha…
Nagle zawrzało w parku – złożymy zażalenia!

- Niech was księżyc prześwietli — to jest poważna sprawa.
Adresat Polanica – kurort Wielka Pieniawa.
Długo łkały słowiki niejedną wielką miłość.
Jeden został do rana albo mi się przyśniło…


aranek

Wszędzie dobrze

Czombrów Maciej Rydel - pierwowzór Soplicowa

Wszędzie dobrze

W twoim domu brak perspektyw, bieg na wstecznym
zawęziły się uliczki od „małpeczek”
Jeden "bełkot" macha listą aspołecznych,
pod ławczką, demagogią struty Leszek.
— Nie wypada, śpiewa chórek „ Etykieta”.
Taki afront dziś przy święcie pod pomnikiem!
Nazbyt dziarsko fałszował, wielki nietakt,
wszystkim znany ojczyźniany politykier.

Wszędzie lepiej — śpiewka stara,
gdzie nas nie ma.
Tu pomyślmy jedną chwilę
ech masz pecha,
sen o cudzie wciąż cię jara

to nie ściema...
Pakuj bagaż, kupuj bilet
możesz jechać...

Będziesz królem na wycieczce, póki hajsu,
potem szufla lub zasuwasz na zmywaku,
autostradą na piechotę, trawnik na noc,
patrzysz w gwiazdy — przecież niebo takie samo
i uliczki jeszcze węższe, też pod górę
na „małpeczkę” nawet nie masz, więc do kąta!
W twoim kraju nowy bełkot ściąga chmurę,
wracaj brachu czas najwyższy, dom posprzątać.

Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma
gra orkiestra.
Jeśli uda się kariera
Toś debeściak;
zanim zechcesz resztę świata
pozamiatać,
może warto w swoim domu
dach załatać.

Oto jesteś! Drzewo ojców już na liście.
Posadź własne, wzrośnie genealogicznie.
Omieć groby oplecione winnym bluszczem.
Wyrwij chwasty, wyremontuj — tylko rusz się...
Bądź jak rzeka rwąca nurtem, bez powrotu
w średniowieczną, bałwochwalczą pleśń kobierców.
Twoja kolej, zrób to z sensem, mimo gromów
Wiesz już dobrze, gdzie najlepiej...

Masz to w sercu.



aranek

Obraz Stanisław Brajer .Wspaniały współczesny polski artysta malarz o nieograniczonej wyobraźni, a zarazem człowiek pełen pasji, energii, który zaraża innych swoim pozytywnym myśleniem. Uznany malarz mający swych kolekcjonerów na całym świecie, który może pochwalić się ponad 58 wystawami indywidualnymi. Dotychczas, namalował około 6000 obrazów.

Jak sam mówi, tworzy obrazy wbrew ogólnie przyjętym schematom po to, by nakłonić odbiorcę do odstąpienia od automatycznego odbioru treści. Pokazuje na nich prawdy o życiu i przemijaniu używając do tego barw. Nieprzerwanie tworzy i poszukuje nowych tematów i sposobów artystycznej komunikacji.

Stanislawowi Brajerowi

Inwazja barwnej cudowności

„Myślę, więc jestem ” sentencją Kartezjusza,
celebruję patos „wielobarwnych myśli ”,
przekraczając ramy do przestrzeni „Sztuka”,
poczułam rytm życia i tchnienie artysty.
Dotykalne piękno, ludzkiej wyobraźni
w muszlach metafory — tylko je otworzyć
wyłuskując skarby, pochwyconej jaźni.
Przekaz dla wszechświata, energii przewody,
wizjonerskie listy artystycznych pędzli,
kodowane barwą na magicznych płótnach,
zawiłe meandry radosne lub smutne,
liniami malarza wypływają z głębin.

Prekursorskie łącza, nieprzebytych fali
— prawda tkwi głęboko, wołają z oddali…



aranek