,„Balan-se, banal-se”

/obraz:Vladimir Volegov/

Przejrzyj się we mnie dziewczyno i koniczynką

światła pomaluj  czuły, nokturnowy  sekret.

Szatan zajęty, bo pełny księżyc się wymknął,

a on jest  w  tobie, w każdej najmniejszej kosteczce.

Kiedy lubieżnie  patrzy z zimnej tafli lustra,

anioły sypią cukier, jak poranną rosę -

nie wstydź się uczuć dziewczyno,  chwila  jest krótka,

jak złudne szczęście, więc wytańcz, wytańcz tęsknotę.

Wieczór plącze się w koronce - cichnie orkiestra...

W ostatnim takcie melodii, deszcz kryształowy -

lśnią rubinowe krople  na czole maestra.

Pozbądź się złudzeń kobieto! Sztuczne klejnoty

zafałszowały świat  ciemnosiwego lustra,

wciąż tańczysz  na  szkle - iluzją kaleczysz  dotyk. 

 

"Dzikość zielonych łąk"

Ziemia się kołysze falowaniem łąk,
pachnących grzechem jak kwiaty kąkolu,
zaszeleszczeniem od polnych aniołów
zasłuchanych w song.

Trawa zakwita dojrzewaniem kłosów,
nabrzmiewa cudem ochoty szalonej,
zarosły powojem skrzętnie uśpione,
łąki etosów.

Nadeszła pora absolutu piękna,
cud efluencji w szalonym obłędzie.
Naga i wolna, ogólnodostępna...
Wiosna w rozpędzie!
                                                                          

                                                                                      

Dla Joli Kozłowskiej na urodziny z najlepszymi życzeniami:)

„ arankowy naparek”

Jolu, Jolu przemiła

wena mnie opuściła,

wszystko z powodu  muza,

srebrzystego łobuza.

Skrzydełka mam podcięte,

do wiersza wplatam miętę,

a  może nawet lipę -

niezłe ziółka do życzeń,

lecz  droga przyjaciółko,

aromatyczne ziółka,

natchnęłam szczerą  troską,

żebyś czuła się bosko.

Do naparku  przemycę,

kilka  pachnących życzeń,

pozłacanych rzepakiem,

zarumienionych  makiem.

Na miłość i na katar,

pij arankowy napar -

jak wyjdziesz z tego żywa,

będziesz bardzo szczęśliwa.

Zmieszałam z rumem (dopowiem),

więc ziółka - samo zdrowie!

Mięta, zmysły zachwyca –

Życzliwa czarownica !

Zapraszam na blog Joli : http://jola-joko.blogspot.com/

"Tańczący z wilkami"

"Jaka  była  ulubiona muzyka Jana Pawła II ? –  Mozart, Beethoven, Chopin czy Czajkowski – ktoś powie i nie trafi. Może coś związanego z "Barką" czy "Murami" , polskie kolędy, góralskie pieśni ?. Jan Paweł II bardzo cenił wszystkich kompozytorów i te wszystkie dzieła - oczywiście i kiedy tylko mógł, z radością do nich wracał. Ale płytą Jego życia okazało się coś zupełnie innego. Pewien niezwykłej urody soundtrack… "

źródło:?Blog Beskid żywiecki/

„Usłyszeć śpiew motyla”

/ Dolina Gąsienicowa /

Świat zatonął w deszczu  żalu -

na chwilę.

Wstrzymał oddech i oniemiał -

naprawdę,

gdy odfruwał piękny motyl w białym dymie,

gdzie kolory są już przecież nie ważne.

Ziemia suknie nałożyła serdeczne,

łzawe strugi popłynęły żałośnie,

w miękkim  wosku zatopione intencje,

zapłonęły, tylko na jedną wiosnę.

Otuleni motylimi skrzydłami,

pojednani odcieniami szarości,

zatęsknili do czystości źródlanej,

tak po ludzku, zwyczajnie najprościej.

Wygłodniali tej miłości jak chleba

z bielma ziaren białej mąki najczystszej,

zapragnęli,

lecz im wiatr porozwiewał,

w zdrowych  źródłach wyschły wody kryniczne.

Świat zatonął w deszczu żalu,

na chwilę,

wstrzymał oddech

i otoczył  marmurem,

pośród głazów nie fruwają motyle -

przyoblekli  mu  śmiertelną koszulę.

Nałożyli mu cierniową koronę,

w garściach błyszczą judaszowe srebrniki,

choć nie pragnął, przemienili w ikonę,

poją żółcią ludzkiej wzgardy i pychy!

Gdy się wsłuchasz nad zielonym pastwiskiem,

kiedy wietrzyk  przędzie białe obłoki,

znów zaśpiewa naszą pieśnią  ojczystą,

zatopioną  w górskim śniegu wysoko.

Czystym głosem bez fanfary i wrzasku

(tych co razi złoty blask aureoli),

złotouści niech się pławią w poklasku!

Jarzmo z ramion, czas już zdjąć - 

Człowiekowi.