(obraz - Rafał Olbiński)
Będę na nią czekać, za miastem na wzgórzu.W czerwonej spódnicy zakładki wygładzę,
gdy usłyszę płoche szelesty jej tiurniur
kołyszące biodra jak młodziutką trawę,
zapłonę ogrodem od jej obietnicy,
aż pąki nabrzmieją pod ciepłą pieszczotą.
Rozpędzą nurt wiatru, rozwieją spódnicę,
usiądę na krześle, a nogi wysoko
oprę na księżycu, tak jak na huśtawce.
Poczuję jej oddech jak pachnący groszek,
zatopię się w niebie na perłowym hafcie,
gdy podejdzie bliżej – spełnij sny poproszę.
Nie wróż mi przyszłości, zaciskam ją w dłoniach.
Tylko bądź, bo z tobą dobrze mi jak z nikim.
Namaść mnie swym światłem jak kwiaty jabłoni,
daj ciału swój dotyk, a sercu słowiki.
aranek
I jedna chętka zwycięży,
OdpowiedzUsuńzałożę nogi na księżyc.
To Rafał Olbiński domaluje, a ja będę miała czasami towarzystwo :))
UsuńJanie Toni zainspirowała mnie Twoja fraszka do małej wierszowanej wariacji - Miłego poniedziałku:)
Subtelne medytacje,
księżycowe wariacje…
Kto raz spróbował powie -
nie zawróciły w głowie.
By stąpać po księżycu,
nie trzeba lecieć rakietą,
srebrem się pozachwycać,
przez chwilę być poetą.
A księżyc oczy przetrze,
dobranoc ci odpowie -
Siądź gościu pod mym srebrem,
i odpocznij sobie –
„nie dojdzie cię tu słońce,
Przyrzekam ja tobie”.
Ja podobne
Usuńmam uczucie,
ale w dużo
większym skrócie.
W wierszach
Usuńbywam gadatliwa.
zapewniam stokrotnie,
że w życiu - odwrotnie:)
Przepiękny wiersz Tereniu, bardzo go lubię za subtelność słowa, zawartą w nich kobiecość... :))
OdpowiedzUsuńWitaj Basiu:) Ja dzisiaj całe popołudnie jeździłam i teraz chętnie bym usiadła za miastem na wzgórzu , czerwona spódnica czeka... Tym bardziej, że zielona mgiełka miedzy brzozami i topolami i bociany na gniazdach i różowo w ogrodach a poprosić zawsze można - może chociaż te słowiki..
UsuńMiło Cię gościć Basiu :)