"W imię gęsi"

 

A ja dzisiaj sfrunę lękiem gęsi białej,

krzykiem przed ostatnim, metalowym strachem

i popłynie strużka nim nóż delikatnie

zimne ostrze wbije z niewymownym żalem.

Ofiarnie wygięta w ptasim zamodleniu

z odwróconą głową, w przeczuciu dotyku

groteska w czerwonych śladach twoich kroków.

Łza zalśni na oku w niemym zawieszeniu.

I zamilknę srebrnym otuleniem lęku,

rubinowej śmierci, na nożu utraty -

nim nadpłynie wolność nim zdążę uklęknąć,

cień na twojej twarzy będzie mi zapłatą.

Nasycę na wieczność jednym mgnieniem ruchu,

zanim się rozwieje dryfującym puchem.