Linoskoczek

 

 


Linoskoczek 


Rozciągnął linę między oknami,
na wysokości siódmego nieba.
Skamieniał w pozie, wszyscy klaskali,
wśród publiczności była ta jedna!
 
Madame femme fatale
w gęstej woalce i pelerynie.
Ktoś widząc minę
dość pogardliwą, ekstrawagancką
zapytał ową – on ma rodzinę?
A konkubina, wymownym gestem,
pełnym pogardy, grobowym głosem
- co mnie obchodzi, ja tutaj jestem
(tu zaciągnęła się papierosem),
jego wyrocznią i przeznaczeniem...

Wtem, pod sklepieniem czyli na linie,
chłopina ruszył do przodu chwiejnie,
wnet butelczyna spada po winie
 - ach! och! Gawiedzi
 - Ściągnąć straceńca!
Nagle, się zachwiał, nieźle podcięty.
- Madame, niech pani już się nie znęca!
- Jestem ciekawa dziś jego śmierci 
(rzecze okrutna), a z góry spada
papierośnica grawerowana
prosto w jej dłonie.
On znów się zachwiał 
- poleci za nią? 
- Gdzież się podziała?
 
Ach, zgnął portfel? Łapać złodziejkę!
Kradła, gdy On się (niby) zatracił.
Przepadł, a z nieba bezszelestnie,
sfrunęła kartka

– trzeba zapłacić... Do zobaczenia  

- Akrobaci 
 

Ps.
Bardzo przepraszam, jeżeli dreszcze,
w kimś wywołało to przedstawienie.
W życiu płacimy o wiele więcej...
Z dołu dziękuję za zrozumienie.

(aranek)