"Bazylia wszędzie pachnie tak samo"

 

Wiersz, się nie klei, coś tam nie wyszło,

wieczór zakwasza czerwone wino,

na oknie gwiazda w jesiennych pryszczach,

przymierza puszek który dziś spłynął,

motywem śnieżno - białej sukienki

z kwiatowym wzorem, jak z porcelany.

Nosem na szybie, morzem kolendry

mknę do zielonych łąk „bazyliany”,

gdzie noc, nie wstydzi się skurczów serca,

pod naszą gwiazdą jest tak intymnie

i tylko ciebie znów przy mnie nie ma,

kiedy plejady tańczą szczęśliwe.

Niebieskie kwiaty, jak pocałunki

pachną bazylią i świeżą miętą,

noc mruży oczy, kiedy w zaułkach

kołysze rytmem pieśń, pod tawerną.

Powiało chłodem, wtulona w cienie

szukam bezwiednie kochanych ramion,

lecz ciebie nie ma nawet w marzeniach,

tylko bazylia pachnie tak samo.

 

Zanim spełniony, jak wielki bursztyn,

księżyc ozdobi warkocz komecie,

kabała rajski obraz zaprószy,

snem śnieżno-białym na parapecie.

I tylko ciebie, znów przy mnie nie ma,

bazylia pachnie wszędzie tak samo.

Od ciebie do mnie, wietrzny poemat

i okno śniegiem, dziś zasypane. 

aranek