Zalotność

(Mała dziewczynka)


Malują niebo zwinne skrzydła,
smugami słońca na ramionkach.
Rozdaje srebrny śmiech skowronka,
letniej muzyki pianissima.

Tak nieświadoma zalotności,
delikatnością miodnej pszczółki,
gdy wiatr unosi jej koszulkę,
zachwytem czystej bezwstydności.




 
(Podlotek)

 
Spóźnionym gestem wiatr poskromi,
który flirtuje ze spódnicą,
nieśmiałych płatków obietnica,
jak rozchylony pąk jabłoni.

Pociąga gracją, gdy z wiatrem w dal
biegnie jak sarna smukło-noga.
Skropiony świeżą rosą obraz
pragnie oprawy słonecznych ram.




(Kobieta)

Pachnie uśmiechem, razi gromem,
piekło i niebo, czasem szpilki.
Pięknem kontrastów małej wilgi,
chrypliwym dźwiękom zmienia tony.

Skrywa swój portret tajemniczy,
Doriana Graya tropiąc ślady,
strumyki zmienia w wodospady
piękną, świadomą obietnicą.

Spod rzęs, ukośnie, prosto w oczy,
w tryumfie ciała przesunie cień.
Zawrotem głowy, miłosnych lśnień
zaiskrzy, w tłumie zamigocze.




(Staruszka)

Przyćmionych świateł aureolą,
milczeniem rzeki, która mija,
urzeka ciszę snem motyla,
zielonych jezior melancholią.

Skromnie okrywa zwiędłe róże,
małej dziewczynce kradnie uśmiech,
łasa dotyków, czułych muśnięć,
wierną zielenią pnie po murze.




* * *

W czerwonym płaszczu przemknie chyłkiem,
schowana w rondo kapelusza...
Ach, jaka piękna, jaka krucha...
Cóż, była tylko kwietnym pyłkiem.