Kto zaczepił na drzewach latarnie?
Niezapalone wiszą jak straceńcy,
pozrywał struny w magicznej harfie,
w jej ramę zaplótł uśmiech szyderczy,
oprawił drwiącą upiorną strzygę.
Wśród oszalałej plątaniny snów
zaprosił w podróż all inclusive
na skraju raju pełną ekstra złud.
Nagie gałęzie rajskich jabłoni
pośrodku wyspy jak centroidy.
Kolejny owoc jest nadgryziony,
pod niebo rośnie stos robaczywych.
Na skraju piekła lateksowy szept
zdmuchnie latarnie ostrym "positive"...
Z drzewa straceńców spływa łza... To krew -
nie, nie dotykaj! To zaraźliwe!
Tnącym spojrzeniem zamiast egzekucji,
kleisty osad otoczy diament.
Kartka i chodnik, posmak konwulsji...
Po co nazywać, co nienazwane...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz