"Wielkie sprzątanie"

 

Wiosna za progiem - czas na remanent!
Wszystko co ważne mieści się w głowie,
zatem wygładzę nieuczesane,
prześwietlę nawet pozornie drobne -

"warto nie warto", "było nie było" -
nieużywane, myknę w niepamięć.
Zmyślone słowa, spóźnioną miłość,
głupstwa splątane (czwartą nad ranem)

i "widzimisię", "a może jednak"...

Serdeczne ciepło nieco przewietrzę,
gwiezdne rojenia, gdy noc bezgwiezdna,
sny zasmucone - wyśnię na lepsze.

Wymiotę z kątków stęchłe tęsknoty,
nazbyt przemokły w jesiennym deszczu,
a te "na wyrost", "w sam raz na potem",
w sentymentalnym wierszu - umieszczę .

Splątane myśli, włosek po włosku -
grzebieniem prawdy z bzdurek wyczeszę.
Reset! Czyściutko! Więc od początku?
Została jedna - co na to serce?