„ Przebudzenie...”

  Josephine Wall Paintings

Półsen, półgębkiem,

pół na pół - śni się.

Budzik dziś zaspał, nie tęsknię wcale.

Na horyzoncie – w cienkim rogalu,

morzem abstrakcji, falą przywidzeń,

płynie wycieczka znajomych smutków,

więc krzyczę – spływać, a one do mnie -

obudź się, musisz sobie przypomnieć,

przecież mówiłaś – jutro dam futro!

Dobrze, że jutro, jestem wczorajsza.

Futra nie będzie, ja się oddalam,

więc bledsze nieco, cienkim rogalem,

falą urojeń, spłynęły w płaszczkach.

Wyspa „beztroska”, zaspana plaża,

już się rozmarzam w słońca zarostach -

rozważam (we śnie), może by zostać,

spławić terminy i kalendarze?

W słonecznej bryzie, młodziutka strofa

skacze i bawi się w chowanego,

w odbiciu fali, zawiane echo,

w kółko powtarza kocham, cię kocham!

Znajomym szeptem, otula szczelnie

półnagie myśli - niech by się śniło...

W półsnach, jest tyle miejsca na miłość,

Zostaję! – Po co, wracać na ziemię?

Dałem ci fory! (wrzasnął budzik).

Najwyższa pora się obudzić!