"Oczarowanie"

 (willem haenraets)

Dzień się zestarzał i przygarbiony,
chyłkiem przemyka pod fasadami,
a przy fontannie,  bukiet peonii,
jakiś pan wręcza samotnej pani.

Leniwe światło lampy ulicznej,
otula blaskiem  wieczorny spokój,
chodź na ławeczkę, zobacz jak ślicznie,
kropelki wody tańczą o zmroku.

A w oknach światła, jak w iluzjonie,
czarują bajką swe tajemnice,
w każdym z nich bije serce wieczoru,
jak w niemym kinie, toczy się życie.

Popatrz na niebo, tak ociężale
sklepieniem siada na drzew arkadach,
rozrzuca gwiazdy w kosmicznym szale,
przyjrzyj się czasem, któraś z nich spada

i we fontannie kąpie się z wdziękiem,
pluska złociutka,  jak rybka w rzece,
spójrz jakie życie może być piękne…
Tu przy fontannie,  na tej ławeczce.