" Para ( frazy ) "

Życie przegląda się w poezji, tak jak w lustrze.

Szczególnie wiosną, gdy przyroda jeszcze naga,

kiedy zapina w złote włosy na poduszce,

słoneczne pszczoły w rozbudzonych aromatach.

Rozanielone, rozkoszuje się urodą,

w odbiciu lustra zapisuje złote myśli,

zamysłem szczęścia rozszwargocze ponad głową,

rozkocha w sobie, zanim pora się uściśli.

Razem bajdurzą, wywołują kosa z lasu

i przyspieszają, zew natury do spełnienia -

więc, nie poeci czynią tyle ambarasu?

Zmyślając słowa, tam gdzie jeszcze znaczeń nie ma -

udając miłość i fałszując kształt obrazu ?

To …może życie jest - poezji parafrazą?