"Za darmochę"

Chcesz mieć wszystko, albo chociaż bardzo wiele,

znasz już cenę, jesteś skłonny ją zapłacić

lecz apetyt wiecznie rośnie, świat drożeje

i zniewala, bez zbytecznych kurtuazji.

Można miotać się i spinać, mieć zacięcie

by pomnożyć, zwielokrotnić (chociaż trochę),

snuć teorie, w eleganckie wpaść zadęcia,

lub nie płacić i brać wszystko za darmochę!

Ciszej! Proszę...Tylko zmyję kisiel z głowy

i pozbieram reklamacje tej teorii,

tok wywodu (owszem ) - nie salomonowy -

myśl nie nowa, a więc nie pcham się na pomnik.

Toż nie płacę, już od dawna za najdroższe.

Ani grosza! Tak się ugadałam z życiem,

najcenniejsze jest za darmo, a smakoszom

podpowiadam – są promocje i priorytet:

na obrazy cennym kruszcem malowane,

w pięknej ramie na wzór słońca tuż o brzasku -

okamgnienia i zachwyty, kiedy ranek

pozaściela wielkie zwoje, mgielnych haftów -

czułość ptaka na koncercie dobroczynnym,

dla każdego komu trzeba serdeczności,

złote wstążki samonośne, samo-zwinne,

do kompletu (na życzenie) śmieszne kropki.

Nocą rabat jest na spadające złoto,

nuty perfum w aromatach łąk łaskawych,

bywa, niebo coś rozrzuca na perłowo,

zaszeleści granatowo i jedwabnie.

Wciąż bogacę się, nie płacąc za klejnoty,

często szukam w rytmie nocy, rymu wiersza,

czasem tylko w pełnym słońcu mrużę oczy,

gdy przyziemność mnie dopada i konwencja.