"Za czarną maską"

Jakie prawdziwe masz oblicze,

co kryje maska na twej twarzy?

Czy dzikie piękno egzotyczne

schowane w barwnym makijażu,

gdy w kapeluszu uplecionym

pożółkłym liściem bananowca,

albo z glinianym dzbanem wody

wyglądasz cienia albatrosa?

Czy kiedy żarem palisz piasek,

lub budzisz podziw albo grozę,

to pachniesz rajem, to kontrastem

i utrudzoną mylisz drogę?

Może gdy rytmu dzikim transem,

magicznym śpiewem wabisz ptaki,

zniewalasz radość zmysłowym tańcem

w spódniczce z trawy albo w kangi.

Czasem przysyłasz fotografie,

pławisz w luksusie jak w basenie

lub na safari gnasz żyrafę,

snem pod palmami rozpromieniasz.

Na innych przędziesz czarną biedę,

w której migoczą szklane krople,

zwinięta w kłębek patrzysz w niebo,

w deszczu cierpienia cała mokniesz.

Przepiękny ptaku, potargane

po trudnym locie twoje skrzydła.

Pióra krwią bratnią zaplamione,

a nurt burzliwy nadal spływa.

Kolebką jesteś wszystkich ludzi,

czarna królowo w barwnych maskach.

Duch naszych przodków świat obudził

i na kamieniach nie da zasnąć.

Nie widać jeszcze drogi prostej,

lecz ty z nadzieją wciąż się zmieniasz.

Bądź nam Afryko starszą siostrą,

a nie brzemieniem dla sumienia.

aranek