Zimowy blues

Słonko błysnęło dziś na rynku.
Ten pan uśmiechnął się do pani,
której odcienie złotych bursztynów,
tanecznym krokiem falowały.
 

I nagle w samym środku zimy,
zadrgało lato słonecznym bluesem...
Śnieg się zamienił w białe jaśminy,
pan się ukłonił z animuszem,
 

aż szary wróbel rozdziawił dzioba
i wylądował pośród oblodzeń.
Jemu ta pani też się podoba,
więc się rozćwierkał na jednej nodze
 

a wiatr na ustnej harmonijce
grał wszystkim dobrze znany standard.
Zakołysało się w uliczce,
w słońcu kamelie na werandach
 

zaczerwieniły się w zachwycie
a rudowłosa nieznajoma
już odpływała zamaszyście,
z ognistą smugą na ramionach
 

poniosła lato... Tylko w oczach
pana co poczuł bluesa pierwszy,
wciąż lśniły iskry rudego złota,
no to przeniosłam je do wierszy.