"Jak przygoda to tylko..."

Pojechałam na wycieczkę do stolicy,

w delegacji politycznej z „wielkiej Polski”

i trafiłam na zadymę, na ulicy -

podskakiwał jakiś mały z Małopolski.

Zatroskana, że popsuje mi wycieczkę

(za nim tłumnie rozwrzeszczani kumple mknęli)

przypomniałam, że mam procę na dnie teczki,

więc wyjęłam, a tu nagle jak nie zdzieli

mnie ktoś w gębę, po tej lewej stronie twarzy

(lewa bardzo uczulona jest na dotyk)

patrzę – beret i to taki jak się marzył,

wyczesany na antenkę - niezły motek.

Byłam blisko, więc chwyciłam nauczona,

że nie wolno czekać długo na okazje,

a trofeum wraz z peruką (niech ja skonam)

chce mi wyrwać, łysy „łobwieś” oj nie ładnie!

Ja przepraszam, proszę Jego - jestem ze wsi.

U nas moher nosi tylko sołtysowa,

a perukę, to podobno ktoś w powiecie,

ja zapłacę - nie chce darmo- Bóg uchowa!

Coś mignęło mi nad głową ( myślę beret),

więc ramiona rozłożyłam, ktoś mnie szarpie...

Ja tu jedna z „wielkiej Polski”, a ich czterech?

Toż miejscowe! Znać po gębach – wredne harpie!

Propozycję dali mi do odrzucenia -

z adwokatem chcieli jakimś mnie skojarzyć,

lecz nie mogłam, bo ja nigdy mego Henia...

Tylko w myślach, ale przecież wolno marzyć.

Do hotelu mnie zawieźli z wygodami

w oko wpadłam, bo mi napstrykali fotek,

jak dzwonili do Henryka (już bezradni),

to z mściwości wymyślali od idiotek!

Nie podoba mi się wcale w tej stolycy,

jeden nierząd, świat zepsuty i nieszczery,

jedno tylko pozytywne- na ulicy

za darmochę rozrzucają te mohery.

Nie gościłam się w hotelu nazbyt długo,

wypuścili, gdy przyjechał Heniu z batem...

Teraz po wsi się przechadzam w tej peruce,

Henio, jednak przez te baty, wpadł za kraty.

Nie na długo, bo mam romans z adwokatem...

Pokłosie:))

Coś się sprzeda- może świnie, może dynie,

ale Henia trza ratować – mój Ci przecie.

A jak Henio przez procesy te zasłynie,

to mi także coś odpali- przecież wiecie.

… Po tygodniu wrócił wielce zasmucony,

nie służyło mu jedzenie w tej stolicy

mówi do mnie jakoś dziwnie jak do żony

- żono moja, czas się przenieść do piewnicy*.

 

Pan mecenas tak się silił żeby wygrać,

że załatwił migiem wszystkie procedury,

a ta świnka się przydała muszę przyznać,

teraz biduś ma na węgiel i mikstury:)

* piewnica  - może być interpretowana jako podziemie, 
                      lub miejsce do odbywania wspólnych rodzinnych pień
                      czyli śpiewów, czy jakoś tak:))))