"Zmarznięta "

Nie wiem skąd przyszła w środku zimy,

zziębnięta wiatrem podszyta -

co tutaj robisz, jak się masz stara,

żeglarska szanto ? ( pytam).

- Jestem samotna, opuszczona -

żeglarze hen odpłynęli,

wiatr za mgłą, gania po jeziorach,

manty zniknęły z kei.

Nikt mnie tam nie chce,nawet ptaki,

schowały się w tataraku,

wiatr się odmienił, zaziębił serce

złowieszczo huczy na szlaku.

Zima zaczyna straszyć mrozem

i ścina falom grzywy,

sypie w przeręble suchym lodem -

udusi wszystkie ryby.

Oj, źle się dzieje na jeziorach,

gwiazdy wpadają tam czasem,

ponarzekają że zimna woda -

tęsknie wzdychają za latem.

Samotne szanty, niby kryształ

mrożą się w pustych butelkach, 

żeglarzy nie ma - zimna przystań...

wiatr gwiżdże w zziębniętych wierszach.

- Nawet nie pytaj -  musisz zostać

i napić się ze mną rumu,

przycumuj u mnie zanim wiosna,

nim wiatr nabierze rozumu.