" W fałdach kimono"

Jest taka przestrzeń bajecznych marzeń,

gdzie na dywanach wiśniowych kwiatów,

pośród motyli o białych twarzach,

słońce popija złotą herbatę.

Sowy rozdaje się tam  na szczęście

a sushi jada na śniadanie -

gdy słońce wschodzi, to powietrze

muzyką dzwonków rozedrgane,

barwną jak wachlarz w dłoni gejszy,

czystą jak osiem płatków lotosu,

gdzie na planecie Małego Księcia

można na życie odnaleźć sposób.

Spróbować tańca ze swoim cieniem,

wgryźć się pod skórę własnego ciała

i poczuć w sobie magię legend,

w blasku lampionów się zapalać -

móc przepoczwarzyć się raz jeszcze,

stanąć na brzegu Mimidoro,

wschodzącym słońcem rozpalić serce,

zatopić wszystkie senne upiory.

Jest taka wyspa w moich marzeniach,

do której płynę z mandarynkami,

lecz wiatr przewrotnie kursy zmienia,

kształtując żagle jak origami.