Jednym głosem
Na warkoczach nocy przysiadły kolędy,
jak ptaki wędrowne nim w podróż wyruszą,
rozdzwoniły kosmos rojem śpiewnych świerszczy,
rzewne to znów skoczne - każda inną nutą.
Błyskotka króluje na białej mereżce,
kryształowym dzwonkiem wśród pełnych talerzy,
li li laj wzruszona spływa w ckliwej łezce,
boski syn w żłóbeczku – nasz w kołysce leży.
.
Czarna, poraniona śpi w skąpej pieluszce,
gwiazduje w
zaroślach na spieczonej ziemi,
le le le zakwili nad rozdętym brzuszkiem,
truchleje, gdy błysną ślepia głodnej hieny.
Pierwsza gwiazdka
grozą na niebie dygocze,
syryjską melodią wylęknionych ptaków,
pocięte bukłaki po nocnym ataku -
la li la dziecinko nad krwawym potokiem.
„Chwała Ukrainie”, głośno burczy z głodu –
Li li li synoczku
zawitała bieda –
ogrzej pastorałką,
od zimowych chłodów,
nasyć się nadzieją - nie dowiozą chleba.
Niestrojne kolędy - podzieliły głosy…
Rozsypały nuty pod
niebem gwiaździstym -
te w ciepłych bucikach dla
syneczków bosych,
rozdają złudzenia z
podniebnej kołyski.
Jezusie, a tobie gdzie przytulniej będzie?
Tam gdzie sypią hojnie, przy złotych karmnikach,
czy w spłoszonej, głodnej, zmarzniętej kolędzie,
na którą przy święcie, świat uszy zamyka.
Niejedna łza zalśni wzruszeniem na rzęsie,
gdy wśród nocnej ciszy świat głośno zaśpiewa,
lulaj że Jezuniu, lecz bywaj tam częściej,
gdzie zabrakło dzisiaj nadziei i chleba.
Lulaj narodzony, lecz nie śpij zbyt mocno,
pastuszkowie mili fałszują przy żłobie,
za nadto obrośli i piórkami złocą,
gdy na całej ziemi śpią głodni synkowie.
Świat przymrużył oczy od sztucznego blasku
Królowie zbłądzili śpią syci w gospodzie…
Obudź się nadziejo na białym opłatku
i wszelakim
dobrem sprawiedliwie podziel.
Niech ptaki wędrowne dolecą do gniazda,
zaszczepią kolędą miłości i szczęścia -
dla wszystkich jednako błyszczy pierwsza gwiazda,
nikomu na Ziemi nie zabraknie miejsca.
Tereniu z samego rana wycisnęłaś mi z oczu łzy :) Siedzę i ryczę czytając ten wiersz, bo jest tak dojmująco smutną modlitwą do Jezusa, że
OdpowiedzUsuńdech zapiera. Pochyliłaś się nad każdą skrzywdzoną istotą prosząc, by o nich nie zapomniał, żeby i dla nich wystarczyło chleba nie tylko świątecznego.
Przepiękny wiersz, brak słów... I tylko dodam: niech się spełni to głęboko ludzkie przesłanie!
Tereniu kochana w Wigilię będę myślami z Tobą, Arkiem, Sofijką /wracaj do zdrowia:))/ życząc spokojnych, radosnych chwil z najbliższymi. W Nowy Rok będę Ci życzyć zdrowia i tego, by przyniósł więcej jasnych dni, niż mijający.
Po przyjeździe do Lublina wyślę spóźnioną świąteczną kartkę w nadziei, że dojdzie przed Sylwestrem, bo na święta raczej nie zdąży.
Trzymaj się Tereniu,zadzwonię w wolnej chwili na pewno :)))
Basiu - teraz mnie się prawdziwe łzy posypały . Zawsze myślisz o wszystkich - nawet teraz kiedy Twoje serce poranione i jeszcze nie ochłonęłaś po wszystkim . Dobrze że jedziesz do Polski - będziesz między swoimi i poczujesz ukojenie - wierzę w to bo mam za sobą podobne doświadczenie. Każdego dnia będę myślała o Tobie Basiu i będzie przy moim stole symboliczne miejsce z dodatkowym opłatkiem . Życzę Tobie Pięknych Świąt - bo będą pomimo wszystko i przyjaznej atmosfery - dziękuję Tobie za skrzydła które zawsze czuję i wracaj szybko :)))
OdpowiedzUsuńZadzwoń jak będziesz mogła - cieszę się :)
Cześć Teresko, piękny wiersz, to sztuka pisać wiersze piękne, czyli takie, które poruszają, ten taki właśnie jest. Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.
OdpowiedzUsuńPS
Ściskam też Naszą Basię, odliczając już dni do Jej powrotu.
Dziękuję Arku :) Wiersz zaistniał z małym wyprzedzeniem żeby stworzyć przestrzeń dla złożenia sobie z Basią Świątecznych Życzeń. Ja już tęsknię a do 3 stycznia uschnę i tylko wiórek zostanie.
UsuńBasia wspomniała o Sofijce więc jeśli czasami zaglądasz do Arankowa Sofijko to Pozdrawiam Ciebie serdecznie i życzę wszystkiego czego byś tylko zapragnęła. Szczere życzenia się spełniają - wiem o tym, bo sprawdziłam na Twoich dla mnie, wtedy kiedy ich bardzo potrzebwałam:)
Arku Ciebie także pozdrawiam serdecznie i cieplutko, bo u nas dzisiaj wieje i pada wrr Dobrej Nocy :)
Usuń