Recepta na wiersz

~~Najpiękniejszy~~

Kiedyś napiszę taki wiersz,

jak miejsce na szczęście, jak sen

albo film w zwolnionym tempie.

Zatrzymam moment najpiękniej,

jak można to zrobić w słowach

i będę bardzo ostrożna,

by nie przejaskrawić, nie speszyć,

pochwycę życia oddechy

subtelnie jak akwarele,

rozmyję każdy element

a potem lekkością puchu,

zatrzymam poryw podmuchów.

To może być zwyczajny dzień

i może nawet padać deszcz.

Mój wiersz będzie płynął w kroplach

a ja, tak wolno będę mokła.

Mogła bym, złapać na wieki

w kąciku pajęcze sieci

a w nich tłustego pająka,

jak tę jedwabną nić trąca

albo na nocnej lampce kurz,

co przysiadł niby anioł stróż

i chyba trochę się wstydzi,

nie awizowanych wizyt.

Kamyczek co wlazł do buta,

zwyczajnie prysnął od dłuta

rzeźbiarza, więc mu przywrócę

należną sławę wraz z butem.

Rozsypię jak majowy bez,

takie maleńkie ziarna szczęść,

rozchylę strofy jak płatki,

i szepnę jesteś ostatni.

~~ Idealny~~

Jak węzeł gordyjski,

albo co najmniej

zwis elegancko

zaplątany

od niechcenia  kilka

wyrazów ogólnie nie znanych

szok mrok może zbrodnia

każdy kupi

na koniec

płonąca pochodnia

lub wybuch bomby

zagłuszy

nawet sens

może ociekać krwią

gorszyć wyuzdaniem

cóż samo życie

czyż nie ?