Święto

Trochę się wylało

Moja Ojczyzna obchodzi dzisiaj święto

a ja powinnam być z tego faktu dumna,

bo na co dzień, to jestem bardzo zajęta,

na co dzień, jestem coraz częściej chmurna.

Bardzo się cieszę, tak od serca naprawdę,

bo lekcje historii wciąż dobrze pamiętam.

Niejedną łunę i niewolę i zdradę

przetrwała i nie nauczyła się klękać.

Tę miłość i dumę, wraz z pierwszym oddechem

jak dziecko szczepionkę, jak najlepsze miejsce...

Tylko, dlaczego przez łzy się dziś uśmiecham

i tak się czuję jak ostatnia w kolejce?

Moja ojczyzna jest dzisiaj taka piękna,

okryła swe blizny eleganckim strojem

a mnie, serce pęka nie z nadmiaru szczęścia

i dlaczego podarty obrus na stole?

Właśnie przez tą dumę którą noszę w sercu

w kącie dzisiaj obejdę skromne imieniny

z bezrobotnym Jankiem i bezdomnym Heńkiem...

Wielkiej pomyślności Jej dzisiaj życzymy.

Pewnie się uzbiera niemała gromada

tych, dla których zbrakło na igrzyskach chleba.

Oni swojej dumy Ojczyzno kochana

nie włożą do garnka, choć się nie przelewa.

Ja przepraszam bardzo, że przy takim święcie

jakoś nie do śmiechu, ale kłaniam nisko...

Niech pękają z dumy, ci co tak zawzięcie...

Chcą cofnąć historię kochana Ojczyzno.