Po latach...

Krzysztofowi Kamilowi Baczyńskiemu

Pioseneczka sierpniowa


Zostawione przez Was smutne cienie,
kołysane na łupinach orzecha,
nie odpłyną nigdy w zapomnienie,
drżąc komunią na naszych uśmiechach.

Czystą młodość tak łatwo poplamić,
grą pozorów tumanić, przyzwalać,
nie wystygły ziejące wulkany,
głodnych bestii dla skrzydeł Ikara.

Leciał w ciemno z granatem w dłoni,
spadał szybko, tak cicho, przedwcześnie
- kto mu zmaże uśmiech zadziwiony,
że czerwona jest krew jak czereśnie.

W noc sierpniową gdy jabłka spadają,
to ptak kwili, bo zły sen się przyśnił,
jaskółeczki przed burzą furgają,
grają ule do słońca - nie wisy.

A dziewczęta w zielonych orzechach,
płuczą włosy, flirtują z chłopcami,
w niedojrzałych piosenkach i wierszach
na ulicach z Waszymi cieniami.

Czysta młodość na brudnych ulicach,
była wtedy rozrzutna jak sierpień,
gdy ten chłopiec co leciał jak Ikar,
z tą dziewczyną w czerwonej sukience,

na fotografii łzą dla przyszłych sierpni,
na łupinie orzecha odpływał,
w niebie miejsca zabrakło dla świętych,
został cieniem - szlachetny wciąż brylant.

aranek