Doręczony przez grzeczność

(fot. Wikimedia Commons)

List z widokiem na Mont Everest

Takich listów banalnych? Himalaje niebieskie!
Pod lawiną pochwalnych hymnów:
„ Bo kto by czytał ”,
zasypane, pod śniegiem niezasadne pretensje,
przełożone na „boski”, aż się niebo ugina;

rozciągnięte, na pryzmach w nieskończoność pacierze,
przeplatane koncertem dobrych życzeń (dla siebie),
lukrowane szeptanki, plany dobrych zamierzeń,
szczodry stos obiecanek, więc nie dziwię się  -

 Szczerze.

Że odkładasz, na zawsze lub na stos (po sąsiedzku),
takie co nie przy dziecku i szczególnie namolne,
w szkolny zeszyt wciśnięte prośby w kwestii stołeczków,
wytarte jak rękawy, w tonie nazbyt frywolne.

Mam nietypową sprawę ,nawet nie musisz w rejestr,
to nie jest „łubu, dubu” na pewno oglądałeś, -
(taki rodzaj fanklubu).
Dałeś aż nazbyt  wiele,
ośmielę się poprosić jednym błagalnym – zabierz

z  uczynku, mowy, myśli (jednak muszę uściślić);
Ujmij jad nienawiści, a za to (jeśli możesz),
Rozwiń boski parasol dla Nadzwyczajnie Zwykłych,
zanim popiół nie wystygł – Osłoń Ich Dobry Boże.

Taka prośba banalna na krawędzi opłatka -
nie odkładaj na jutro w Himalaje Niebieskie.
Kartka w szarej kopercie, a w miejscu adresatka
Twoje dzieło: Szczyt szczytów?
(Selfie z Mont Ewerestem.)

PS. 
Ślę kurierem pocztowym, bo mi wpadło do głowy,
dasz na stos, jak zobaczysz, że z Krakowa czy Gdańska…
Więc uległam podszeptom madam Ornitologii
List doręczy do środy
– Twoja Gęś Tybetańska.