Fiammetta

https://en.wikipedia.org/wiki/Fiammetta


Kobieta z obrazu Rossettiego - Maria d’Aquino, ukochana i muza włoskiego poety Giovanni Boccaccio. Fiammetta -Jej pseudonim oznacza w języku włoskim "mały płomień.Zainteresowałam
się tym obrazem i jego interpretacją po przeczytaniu  na Facebooku  recenzji  Elżbiety Binswanger Stefańska do książki "Żona" - Nike Farida. Zachęcona do własnej interpretacji, pokusiłam się o napisanie sonetu a właściwie dwóch sonetów, w których podparłam się tłumaczeniem oryginału poetyckiego , oraz własną wyobraźnią. Moim zdaniem drugi mój sonet jest bardziej bliski oryginalnemu ( nieśmiała i  wielce niedoskonała próba własnego tłumaczenia) , jednak pierwszy był pierwszą moją myślą twórczą - kobieta piękna,zmysłowa, przemijająca i ofiarna.

Sonet Dante Gabriela Rossettiego

Behold Fiammetta, shown in Vision here.


Gloom-girt 'mid Spring-flushed apple-growth she stands;

And as she sways the branches with her hands,

Along her arm the sundered bloom falls sheer,

In separate petals shed, each like a tear;

While from the quivering bough the bird expands

His wings. And lo! thy spirit understands

Life shaken and shower'd and flown, and Death drawn near.


All stirs with change. Her garments beat the air:

The angel circling round her aureole

Shimmers in flight against the tree's grey bole:

While she, with reassuring eyes most fair,

A presage and a promise stands; as 'twere

On Death's dark storm the rainbow of the Soul.  
 
http://www.rossettiarchive.org/docs/s252.rap.html

 „Wizja Fiammetty I ”         wg. Teresa Fejfer                                                                                         

Doskonała klepsydra odmierza pokusę,

przesłaniem zatulonym w jabłoniowych płatkach.

Pęka dojrzewaniem  czerwonego światła,

zapalona  szczęściem  nim, odmieni się wróżbą.

Obietnica kochanki - w płonącą pochodnię,

urodzajność  jabłoni -  w kruchość przemijania,

jeszcze w objęciach wiosny,  już  przyozdabiana

girlandą wokół bioder, na ostatnią drogę.

Aż pochylił się konar, gdy płomienna jabłoń

w anielskiej aureoli, nawet się nie wzbrania.

Ptak szkarłatny -  zwiastunem lęku przed utratą

światła, którym  po burzy zgaśnie zasypana,

drżąca  czystość spojrzenia, a duch mroczną marą,

zgasi płomyk nadzieją i ciało ofiarą.

„Wizja Fiametty II ” wg. Teresa Fejfer

Jest obietnicą wiosny w urodzajnym drzewie,

Opasana płomieniem i cała w czerwieniach  

łzą na płatkach zakwita, smutkiem rozdzielenia-

będzie spadać powoli, chociaż jeszcze nie wie,

że ugina się konar pod skrzydłami ptaków,

wypełnia przemijaniem  śmiertelna konieczność ,

gdy w gałąź jabłoniową  wnika myśl odwieczna -

nie powstrzymasz  gdy wiosna biegnie nurtem wiatru.

Anioł mieni się w locie, w tle szarości drzewa,

zapala aureolę jak duch sprawiedliwy,

oczy, spokojne ufne mimo obietnicy -

gaśnie światło dla duszy, znika barwna  tęcza

ona stoi naprzeciw Śmierci się nie lęka,

gdy najmroczniejsza  wizja właśnie się wypełnia.