Epitafia

Tu śpi w pokoju wreszcie Ludwik,

co całe życie sypiał w kuchni.

Tu miał być Jerzy lecz nic z tego

Przestał się bawić w chowanego.

Pochyl się dziś nad moim grobem

choć jestem sztywniak nic ci nie zrobię.

Jeśli zatrzymasz się tu Madam,

to uroń łezkę, bowiem Adam,

niezwykle  hojny był dla dam …

Tutaj spoczywa elita Eli

w jej limerykach błogo usnęli.

 

Pochyl się i przeszukaj

tu leży pół faceboka .

Tu leży dopust boży,

Messenger  się wyłożył .

Tu grób zbiorowy twoich „emotek”,

nie żałuj dla nich łzy macoszej.

Wiatr nad grobowcem

też pokraśniał,

tu leży moja wyobraźnia.

Przystań przechodniu

pochyl  głowę 

i nie roń łez gdy plastikowe.

(aranek)