Od dzisiaj w niebie zacierki w rosole

                                                                                                        

( Hani Gulczyńskiej R.I.P.)
Głównym wejściem                                                                                                            

Tak mi przykro że nie mogę tego widzieć!

Uwielbiałam wielkie wejścia w Twoim stylu.

Smak  klasyka  para szpilek, może skrzydeł,

ton wyniosły i krytyka;

„ co ja widzę!

Jak tak można,

Panie Piotrze? Bez bon tonu

i zupełnie w niestosownej marynarce!

Spodziewałam że poczuję się jak w domu,

stopię świecę, żeby znaleźć elegancję.

Niebo owszem na bogato z widokami.

- Pan pozwoli? Zatknę różę w butonierkę?

No to jeśli pierwsze lody już za nami,
dobra rada - święty nosi kamizelkę.

Waga - antyk, chyba bez legalizacji.

Dobrze że mam wykaz grzechów (osobisty).

Trzy pozycje po wnikliwej segregacji

- Pan zrozumie, pan ma twarz idealisty.

Co tam grzechy panie Piotrze – brydż bez atu,

mam dylemat chodzi bowiem o audiencję,

choć z pewnością nie zabraknie nam tematu,

jak otworzyć takie wysłużone serce.

To dlatego że nie pchałam się w kolejce,

- Pan już wie że nienaganne mam maniery,

wzięłam rozum a w pakiecie było serce,

czysty kryształ w ciepły błękit owinięty.

Z tym błękitem zawsze było do urody,

nawet kiedy pora łez to na niebiesko,

gdy przesuwać przyszło meble albo kłody,

zawsze łatwiej po królewsku i nieziemsko.

No więc ruszam panie Piotrze na spotkanie -

proszę spojrzeć – kostium aby nie wymięty?

Już od dawna z Pierwszym  mam do pogadania,

a jak wrócę ugotuję wam … zacierki.”

Posłowie

Wielka szkoda  że nie mogę Haniu widzieć...

- Mrugnij gwiazdą machnij skrzydłem, pokrop deszczem,

wpadnij kiedyś albo ja do Ciebie przyjdę,

tylko skończę swoją listę i już jestem...

(aranek)