List bez kodu

Pani Wisławo Szymborska…

Piszę do Pani Wielka Poetko,

ten list, jak mniemam precedensowy,

nie wiedząc nawet, gdzie Twoje niebo,

bo dla poetów są inne kody.

Czytałam bowiem jeszcze za młodu,

że nie wystarczy trawić czy chłonąć,

poezja to nie kompot lub rosół,

w nadmiarze jednak można zatonąć.

Wywar z wersami, chroni przykrywka

form oraz stylów, tudzież we wzorcach,

niejeden …owski oraz …icka,

czują, że piszą, tak jak Szymborska.

Głębia porywa, dmie  biały szał,

nurt rwie przed siebie - czasem na fali,

styl rozpaczliwy, wspak albo wpław,

tam złote runo majaczy w dali...

Czasem dopisze - rekompensata,

za powtarzanie prawem papugi...

Ostatnim trendem - bonifikaty;

w szkolnych lekturach i za zasługi.

Wciąż mam w pamięci, że „nic dwa razy..”

i skromny uśmiech w misternych słowach,

wiersz „Ku czci „ jakże dziś aktualny,

rośnie bez reszty zera urodzaj.

Czytam więc czuję i myślę z troską,

nasz dom (wiadomo) - poezją stoi,

lecz - Ty najdroższa Nasza Szymborsko,

strzeż nas od chwastów i powoi!

Duch poetycki niech się nie wzbrania

wstąpić w poetów i niepodzielnie,

niech ich rozpiera „moc utrwalania,

możnością zemsty - ręki śmiertelnej” *

(aranek)

Ostatnia strofa jest nawiązaniem do wiersza Wisławy Szymborskiej „Radość Pisania”,

Polecam także wspomniane powyżej wiersze:"Niektórzy lubią poezję", „Ku czci”, „Nic dwa razy” i wszystkie wiersze naszej  wspaniałej Noblistki.