Vilanella romantica

 https://pawelpiestrzeniewicz.wordpress.com/2015/04/19/rosa-w-trawie-o-poranku

Dzień dobry

Dzień dobry, już poranek nieśmiało na oknach

pluska się w pierwszych smugach jesiennego świtu,

słychać płacz Orfeusza wiatr klepsydrą trąca-

odmierza żal rozstania na kochanki biodrach,

bezwstydnie zdziera resztę czerni aksamitu.

Dzień dobry w miękkiej bieli, kiedy jeszcze w dłoniach

nie ostygłe dotyki, kiedy nocna żądza

falą rozstań powraca, sięgając zenitu -

słychać krzyk Orfeusza, gdy na krzyżu okna,

tyle słów niewyznanych, zamyka się w pąkach -

mów gestem, drżeniem, szeptem, dotykiem jaspisu.

Dzień dobry jeszcze drżący na różowych wrzosach

w bezwstydności przebudzeń, lśniących kropel łąka,

perli rozgrzane ciało, gdy wracasz ze szczytu.

Nie wzdychaj  Orfeuszu, dam ci promyk słońca -

zapnij w skrzydła tę chwilę, gdy zakwitła rosa

namaszczona miłością w niepewności świtu,

ślad na nagim ramieniu na dzień dobry zostaw -

szum skrzydeł Orfeusza mam jeszcze we włosach. 

(aranek)