nutki

nutki

czwartek, 9 kwietnia 2015

Czas na...




Parkowe romanse

Zawstydzone nagością gałęzie,
wysyłały stęsknione spojrzenia,
ramionami sięgały po szczęście,
zatopione w słońca promieniach.

Odrętwiałe przez zimę konary,
wyglądały hojnego kochanka,
chcąc nasycić się złotem i czarem,
pod osłoną bladego poranka.

Obudzone życie w koronach,
popłynęło obficie do ziemi,
rozedrgane w tańcu szalonym,
zaplątane w rozłogach korzeni.

Dzięcioł stukał rytmicznie jak serce,
bramę wiośnie otwierał na oścież,
skrawki kory na krokusów kobierce,
tak zaczepnie zrzucał, tak stokrotnie.

Roześmiały się ptaki z zaczepki,
a nornice opuściły kryjówki,
na ławeczkę, bez ostatniej klepki
przyszły pierwsze zakochane mrówki.

Nagle drzewa już będą pączkować,
rozmarzone słonecznym buziakiem,
berberysy zaczęły plotkować,
jak to jeden krzak, z drugim krzakiem.

Park otwarty na nowe doznania,
zakołysał starymi drzewami,
wyczarował świątynię dumania,
dla poetów i dla zakochanych.

/Teresa Fejfer 2012/


5 komentarzy:

  1. Najwyższy czas! Niech już wreszcie będzie tak, jak w Twoim wierszu Tereniu, bo huśtawka w pogodzie powoduje huśtawkę nastrojów, a może być przecież tak romantycznie :) I może jakiś dzięcioł...?
    Miłego dnia Ci życzę :))

    OdpowiedzUsuń
  2. Wkurzyłam się idę jej poszukać i nie wiem jak to się skończy mogę wrócić całkiem zwiosenniała ale kto szuka ten znajdzie tak jak znalazłam swoje wiersze ... Na innych blogach :))
    Pracusiom - Basi i Arkowi życzę miłego dnia w pracy , a wszystkim optymizmu i radości życia :)

    https://www.youtube.com/watch?v=jzF_y039slk super kawałek :)

    OdpowiedzUsuń
  3. "Na czym ta wiosna rośnie?" - pytał całkiem zasadnie Bruno Schulz. Kwiecień to pora przejściowa, pora stawania się, powietrze już jest inne. :) Twój wiersz Teresko to piękny liryczny obraz nadchodzącej nieodwołalnie pory, która poetom dodaje skrzydeł. Pozdrawiam Cię serdecznie. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niech już minie pora przejściowa i wiosna się określi, bo ta huśtawka pogodowa sprawia, że zamiast się budzić - zasypiam nie mówiąc już o skrzydełkach ...
      Dziękuję Arku i pozdrawiam jak zawsze bardzo serdecznie :)

      Usuń
  4. Rozumiem Teresko, ale cóż nam pozostaje... cierpliwie czekać. :)

    OdpowiedzUsuń