nutki

nutki

piątek, 15 lipca 2016

As Above, So Belov





Plakat do filmu „ Jako w piekle tak i na ziemi” reżyseria: John Erick Dowdle



Jako w niebie

Nie pamiętam dokładnie jak i kiedy
wdrapałam się na ósme pasmo tęczy.
Pominięcie siódemki nastąpiło,
po kolejnej depresji –

w załamaniu Świata.

Zawsze pomocna była wyobraźnia -
przeskakiwałam pasma widma jak w grze
w klasy, namalowane na drewnianych
schodach,  zbliżając się do wymodlonych

bram .

Nie były niebieskie; łopotały
złamanymi skrzydłami, słońce drżało
w kałuży pod  jabłonią w pół rozdartą,
róg obfitości i miecz Damoklesa -

to wszystko ?

Taki skrajny minimalizm ?
A gdzie sala sądowa i niezbędne gadżety?
Wołam halo – zjawisko wokół słońca
zmieniło się w szatańską aureolę,

(anielska nie leżałaby w kałuży).

Dłużej nie czekam - czy jest, tu Bóg?
Zostały tylko czaszki i pęknięte stropy -
słyszę płacz Orfeusza,  może to mój?

A więc, dotarło już na ósme pasmo,
a miało być tak pięknie – obiecanki…
Bezowocna wyprawa do Itaki,
nie licząc robaczywych rajskich jabłek.

I co teraz ? 
Konieczność!
Jest jedyną wiarą,
jako w niebie tak i na ziemi.

aranek






2 komentarze:

  1. Teresko! Bardzo dojrzały, interesujący i świetnie napisany wiersz. Pozdrawiam Cię niezmiernie serdecznie. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czekałam dzisiaj Arku na przylot mojej córeczki, po wczorajszych wydarzeniach w Nicei, miałam wyostrzone zmysły samozachowawcze - w pewnej chwili pomyślałam że przecież wszyscy jesteśmy skazani na Konieczność. I to jest jedyna pewność że będzie co ma być. Dziękuję - Pozdrawiam serdecznie :)

      Usuń