Jeszcze nie teraz

fot.Teresa Fejfer - Brzozy

Jeszcze nie 

Poddaj się lekkości, niech szept młodych liści
rozwiesza crescendo na ramiennych krosnach
swobodnym zachwytem, nie spłoszy solisty.

W zieloniutkiej mgiełce w kryształowych dzwonkach,
na mgnienie powstrzymaj rytm serca i myśli,
(nazbyt hałaśliwych, nadto wyrazistych).

Oddaj się tej chwili zbudzonej, namiętnej,
zaciśnij powieki, do krwi zagryź wargi,
niech trwa koncert zmysłów chłonnej wyobraźni
pulsującej w skroniach, natchnionej crescendem,

a ja w młodych brzozach fluidy pozbieram,
i łzy pogubione w przerywanej ciszy,
wsunę między wersy finezję klawiszy
w ekscentryczny sonet - ciepło, cieplej ...

                                                           Teraz!


(aranek)

 >Jeszcze nie <

Poddaj się lekkości, niech szept młodych liści
rozwiesza crescendo na ramiennych krosnach.
Pozwól pękać ciszy w rozedrganych pąkach
swobodnym zachwytem, nie spłoszy solisty.

W zieloniutkiej mgiełce w kryształowych dzwonkach,
na mgnienie powstrzymaj rytm serca i myśli,
nazbyt hałaśliwych, nadto wyrazistych,
wzmaga zadziwienie w niewinnych pierwiosnkach.

Zaciśnij powieki do krwi zagryź wargi,
oddaj się tej chwili szelestnej, namiętnej,
niech trwa koncert zmysłów chłonnej wyobraźni,

ciało drży jak drzewo rozedrganiu chętne,
rozplata gałęzie aż oddech zapiera,
po diminuendo ... głośno, głośniej  ... 

                Teraz!