Kariatyda - August Rodin
Kapłanka
Upadała pod ciężaram
pamiętania cudu piękna
przekraczając piekła bramę
pogodzona twarz kamienna
Kariatydo Kariatydo marmurowe twoje ramię
oprze się astreroidom - odrzuć kamień
odrzuć kamień
Ogniem piekła dojrzewala
butna dusza lecz uwięzła
w fałdach śmiertelnego giezła
uwięziona w marmur ciała
Kariatydo Kariatydo podnieś głowę otwórz oczy
niech się buntem spełni żniwo - niech się stoczy
niech się stoczy
Dziś ciężarna bólu pomna
zapłodniona poprzez kamień
wciąż pamiętasz silne ramię
chociaż rzeźbiarz już zapomniał
Kariatydo matko męstwa pozwól wyjść na światło duszy
jest w kamieniu smak zwycięstwa jeśli skruszysz
jeśli skruszysz
(aranek)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz