Wyrwani z kontekstu

                                           Rene Magritte "Kochankowie" (franc. "Les Amants")

Kochankowie

Opowiedz o niej, opowiedz więcej,

zachwytem namaluj twarz -

czy mruży oczy zatraca siebie,

kiedy dotykasz jej warg?

Jest Eurydyką, znika ze światłem

gdy słońce ogrzewa próg?

Czy złotowłosym oczekiwaniem,

wrośnięta w Izoldy głóg...

A może, Julią dziewiczą czystą,

gotową naprzeciw fal,

zaprzedać duszę, porzucić wszystko

za najcenniejszy dar.

Opowiedz, jakie nosi sukienki -

zachwytem tkane, czy łzą,

czy przed spojrzeniem osłania piersi

by naga przylgnąć do rąk.

Obramowana bielą całunu,

szepcze wyznania przez sen,

napar zachwytu z kroplą piołunu...

Albo nic nie mów, już wiem.

Skrzy się w ciemności - nie ma jednakich

na firmamencie wśród gwiazd.

Jedna w rodzaju ponad wszechświatem,

choć płótnem zakryła twarz.

(aranek)

Ech życie...

https://www.pinterest.

*** ech 

Podchodzisz bezszelestnie lśnieniem groszków w zmierzchu,

rozbłyskiem zimnej tafli, ulotnym mirażem,

sznur paciorków rozsnuwasz na niteczkach deszczu

pomiędzy latarniami,

a te, jak lichtarze

z chmarą muszek nad głową,

każda snopem złotym,

rozpłomienia kabałę w cygańskich koronkach,

ponad dachami domów skaczą bure koty,

oczami gwiazd mrugając w jarmarcznych pierścionkach.

Jeden trącił ogonem rój srebrnych guzików,

na chodniku pod oknem w przepastnej kałuży,

zachwyt łączy się z bólem na krawędzi kiczu

jakbyś nigdy nie miało;

ułudy  powtórzyć,

nie odurzyć błyskotką (za jednego pensa),

smakiem cukrowej waty, otulić bajecznie.

- Gdybyś odejść musiało, 

przechowaj świat dziecka,

nieocenione dzieło.

Pamiętaj -  koniecznie.

(aranek)

Kawka na dzień dobry

Ptaszek

Tak nieśmiało aż wzruszył -

czas na kawkę - szwak, krak -

zechcesz szczęściem nakruszyć?

(świsnął zziębnięty szpak).

Poranek w sennym szaliku,

tylko wystawił nos,

okazję przy śmietniku

roztrząsa mewa, a kos - 

fiu, fiu z niebieskim ptakiem, 

świszcze drepcząc krok w krok,

na ulicy żebraczej

z dnia na dzień większy tłok.

Kawka z pianką do łóżka,

a za oknem stuk, puk - 

więc dzień dobry w okruszkach,

słonecznikiem na próg -

na śpiącego anioła,

w piance ziewa jak smok,

na ciepłą dłoń kiedy z czoła,

odgarniasz niesforny lok -

Świt w niebieskim  szaliku,

wydzierganym przez noc,

przy ciepłym rogaliku,

mam wypas ja i kos.

Dzień dziś będzie niebieski,

natchniony złotem słońc 

- zjemy drugi półksiężyc?

- Ogrzej się, chodź pod koc.

(aranek)

Mrożonki

Pierwszy przymrozek
róża pochyla główkę
ostatni zachwyt

Oszroniony krzew
częstujesz starym winem
w głogach szumi młode

Lista zakupów
na pierwszym miejscu ziarno
gdzie jesteś jaskółko...

A w kuchni wiosna
szczypiorek w jajecznicy
i chłopak ze snu.


(aranek)

Na dobranoc

Ballada za trzy grosze

W zakątku serca mieszkała wraz

ze szczęściem które zaiskrzyło

snem najpiękniejszej z plejady gwiazd,

stu-karatowa rajska miłość,

lecz szczęście to przelotny ptak,

co bosko śpiewać umie,

nie wije gniazda pośród krat

i źle się czuje w tłumie.

Odeszło w pustkę deszczowych dni,

nocą zawistny zmiennik dręczył,

- płacz, płacz widziałem szczęście dziś

z gwiazdką zjeżdżało po poręczy,

bo szczęście to przelotny ptak,

co bosko śpiewać umie,

noc w noc uwodzi tysiąc gwiazd

w dzień sypia na lagunie.

W zakątku serca utracjusz wiatr,

zaprasza w tan niechcianych gości,

szczęście omija znajomy dach,

kiedy pod strzechą brak miłości,

bo miłość to przelotny ptak

co bosko śpiewać umie,

za szczęściem goni niby wiatr,

i mija się z rozumem.

Trzy grosze wtrącę balladzie tej,

znanym prawem autora -

nakarm je równo, ni karat mniej,

lub napisz własny morał.

(aranek)

Kulfon, kulfon co z Ciebie wyrośnie

Coś takiego!

Nijaki Kulson ze stolicy,

nie mógł się dopchać do mównicy,

kumpel go szturchnął

usiądź se „Ku..”

usiadł i przylgnął do ulicy.

Adrian z Niemocy gnał limuzyną.

Oszczędniej byłoby pendolino

wyrzucał sobie

też ksenofobie,

lecz pędem z prawdą się rozminął.

Raz Kusy z Piekła szukał obsady,

do czarciej sztuczki, więc bez żenady

skręcił z ogona,

"lewy" patronat,

krocząc na czele defilady.

(aranek)

http://wawalove.pl/Memy-o-11-listopada-w-Warszawie-GALERIA-g16437/foto_76886

Jesienne detale

Zakładki z deszczem

jeszcze wilgotne liście 

w tomiku wierszy

W przypływie wspomnień

dojrzewa na policzkach

nalewka z pigwy

Deszczowy event

pęka misterna kolia
na cienkich nitkach

(aranek)

Puk, puk - zamknięte...

www.google.pl/search?q=wolność&newwindow

Otwórz kluczem

Nie ma jej w górnolotnym słowie,

przywódczym głosie gładkich przemówień,

na orlim gnieździe, na Górze Sowiej,

można zagubić fakty w rachubie;

Ile to razów, a ile czynów,

tęczy po burzy,

gniazd po wichurze,

pieśni i wierszy (z rymem, bez rymu),

grozy wyżartej plamą na murze.

Nie znajdziesz; pośród skrwawionych maków,

choćby Chopina grał konik polny,

w gąszczu przepisów i paragrafów,

u ateistów, pośród wierzących.

Nie, w murach świątyń,

szlacheckim herbie,

zmiennych pomnikach,

powstańczym grobie...

- Jest niedaleko, w najmniejszym nerwie,

bliżej niż myślisz

- ona jest w tobie

tęskną muzyką, a kiedy płynie,

instynkt  jednoczy siły z rozumem,

nikt nie zagłuszy nie(woli) hymnem.

Rwij pełną garścią, tak jak fortunę!

- Nie pozwól, Wolnej dać prze-furmanić

w zajadłych sporach, zapiekłej złości,

tumanom, pychą nie daj tumanić.

-Ty, jesteś kluczem swojej  wolności.

(aranek)

                                                                                

erekcjato

Obraz "Angel Sleeping" udostępniony w Gogle + 

Feblik                               

Z tobą zawsze jest po drodze i do pary,

bez znaczenia pora roku oraz klimat,

mówisz przez sen, rano budzisz mnie rumiany;

rozpasaną kawą w łóżku wiedziesz prymat,

fantazjujesz, 

aż mi włosy stają dęba,

w zamyśleniu zaplątałam je kokardą,

(nie wypada) cóż, szaleństwo się potwierdza -

przed śniadaniem znowu przypaliłam jajko!

Stop – akapit!

- Nie masz wstępu do łazienki!

Wciąż pamiętam błędny wzrok  stomatologa,

gdy (przez ciebie) zamiast pasty „błysk syrenki”

i pytanie; Pani godność - 

Brokatowa?

Płaczesz z deszczem na ulicy, by za chwilę,

melancholię zmienić w słodką marmoladę,

z „za pan bratem”, szarpiesz struny, zwodzisz lirę,

innym razem cantabile, gnasz kantatę -

nielogicznie  

erotyczny, słodki, hardy -

tracę zmysły kiedy zmierzasz w moją stronę,

gubię siebie, telefony i kokardy,

znoszę jajka na śniadanie 

– przypalone.

Działasz na mnie jak narkotyk – taka karma,

świeże  ziarna wciąż zaszczepiasz  w moim sercu,

a ja  kłębkiem lawiruję  jak Ariadna

w  piątej chmurze z wielokropkiem...

Nowy

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Wierszu!

(aranek) 

W ciepłym swetrze

Dziurka z widokiem na
                                                                       

Nie zapraszałam jej do marzenia,

wpadła pod sweter - jesienny figiel,

gdy rozum radził - nie do widzenia,

serce ćwierkało

  – dobrze cię widzieć.                                                 

Chciałam rozkruszyć na pył rozetrzeć,                                   

lecz zwinne skrzydła tak pieszczotliwie,

muskały łąkę w zielonym swetrze,

motylim  prawem

 – dobrze ją widzieć.                                              

Pragnienie wzmaga się skurczem bólu,

za zdolność lotu - garść ostrych igieł,

wyblakły barwy w świetle rozumu,

ćma przyszpilona

 – przykro to widzieć.

Konając, łąkę lawendy śniła

i tylko serce zbyt dobrotliwe,

wciąż wzdycha; piękna
- dobrze że byłaś...
Przez dziurkę w swetrze, 
co dzień cię widzę.

(aranek)