Exodus

 

Fot. Rodrigo Abd / AP Photo

Exodus


Na środku drogi
w wiosennym słońcu,
czarne od grzechu tanki
niosły miasto na gąsienicach.

W rdzawych kalużach stygły 
ludzkie wraki wyrwane z życia,

porzucone jak chwasty.

Uciekam od obrazkowych ikon
poszukując liczby doskonałej.
Potykam się o płytki dół
w pośpiechu zasypany,
pod krzyżem zamiast

kwiatka, bielizna
niewiasty

i mały jak szpak chłopiec
z wielkim pytaniem w oczach

– DLACZEGO…

Rozpierzchły się ptaki i rymy,

umarło z żalu echo 

słysząc odpowiedź ojca:
„ Wszyscy jesteśmy winni ”

- To twoje credo ojcze?

Przyjrzyj się ziarnom i plewom. 

aranek