Klucz

 

Obraz - Irene Sheri

Klucz 


Niemowlę usypia kołysaną nutką
o zapachu mleka, śnić będzie do rana.
Pomiędzy kroplami, wyłania się „ ma ma”,
zabielone słowo rodzi się cichutko.
Pierwsze - drogocenne, sfrunęło bezwiednie,
w półsennym zachwycie, zamglone zasypką,
śmieszne dziwadełko, pochwycone, szybko
przysiadło na wargach misternym narzędziem

- kluczem poznawania. Wśród hierarchii znaczeń,

ważniejszym niż łyżka, zegarek czy rower.
Z każdym dniem przybywa i słowo po słowie,
bogaci precyzję, strategią doświadczeń.

Jakie znajdzie cele wśród ułudy życia ?

Sztukę samą w sobie, daną człowiekowi,
wartościowe światło, by rozjaśnić drogi,
błysk sławy, czy ostrza, skrytego w poszyciach?
Komu kłaniać będzie, czy służyć powinno?
Zniewolonym będąc, nie osiągnie celu,
jedno już wystarczy, żeby zranić wielu,
nim zawyrokuje, lepiej by zamilkło. 

Jest czystą poezją słowo łzą dotknięte,

bez razów, policzków kluczenia złym żartem,

lecz stąpa przez ciernie, toż miało być święte,

lśnić magicznym kluczem, mieć skrzydła rozwarte...

...

aranek