~~ ~~ Na wiatr ~~ ~~
Wiatr porozrzucał wczorajsze słowa,
ostygłe z letniej namiętności,
ktoś nie przytulił, ktoś nie schował,
można je przyjąć do adopcji.
Mokre „na zawsze”, zimne „czekam”,
drżą jeszcze w letnich kąpielówkach,
kilka obietnic, stos przyrzekań,
lepkie od lukru słodkie słówka.
W nadmorskich wydmach, beznamiętne
cudo, co wczoraj tak się śniło
(dzisiaj żałosne i zziębnięte),
smutne w namiastkach słowa miłość.
Wiatr dziś opróżnia kieszenie poncho -
wytarte „kocham” bez gwarancji,
późnojesiennym tchnął jesionkom,
w czar staromodnej elegancji.
Nieco cieplejsze, choć zmarznięte
z datą ważności znacznie krótszą,
niby te same, jednak smutno,
jakby do rumu ktoś wmieszał miętę.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich czytelników bloga, który jak się okazuje czytają nawet podczas mojej nieobecności. Bardzo mi miło i dziękuję za to serdecznie. Niebawem wracam, a dzisiaj mała próbka z poczynionych prze-zemnie obserwacji podczas mojego zdrowotnego urlopu. Do zobaczenia wkrótce - Teresa )
OdpowiedzUsuńKapitalna próbka! A skoro próbka to rośnie apetyt na ciąg dalszy... :))))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię Teresko bardzo serdecznie!
Tereniu może już dosyć urlopowania? Wracaj wreszcie, bo - jak Arek - mam chętkę na dalsze opowieści znad morza. Twój wiersz o urlopowej ściemie bardzo realistyczny, a mimo to fajnie poczytać.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię serdecznie.
Dziękuję kochani - Basiu i Arku za miłe słowa . Bardzo już za Wami tęsknię i chociaż czuję się tutaj wyśmienicie i wyraźnie służy mi nadmorski klimat, to jednak istotnie czas wracać do normalności :) Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i do zobaczenia w nadchodzącym tygodniu )
OdpowiedzUsuńPapa i czekamy :D
OdpowiedzUsuń