Ostatni wiersz roku 2015

Bezpowrotnie

Zostało tylko kilka godzin,

już Mleczna Droga omieciona,

z cnót przestarzałych - suchych kłączy,

by rącze konie, mknąc między sioła,

nie zaplątały się wpół gwiazdy

z czasem, jak oszalałe pędząc.

Dziwi się księżyc - dyrygent stary,

bo nie nadąża za orkiestrą.

Brama na oścież, biją dzwony,

ziemia wiruje, aż oś trzeszczy.

Dziś bal dla głucho - niewidomych

i dla przebrzmiałych dawno wierszy.

Dziś, jak co roku ogrom gości,

będą dopalać resztki światła -

byle oślepić, byle czym olśnić,   

na Nic rozdeptać w łatwych namiastkach -

już poza bramą, w bladym świcie,

nocnym wzruszeniem wstyd upiją,

bo nie widzieli, gdy biegło życie,

że podeptali na drodze miłość.

aranek