Magia

Magia 

Strugą złoto spływało na miasto
pomyślałam:
to pewnie przez słońce,
pozostaję pod magicznym blaskiem
zawieszona jak w światecznej bombce.
- Do Gierymskich Panie Kierowco!
Po co pasy? Mam serdeczny promień!
- A ten hałas ?
- To serca łoskot,
tylko myśli uczeszę, poskromię...

Zaraz, zaraz...

- Przeniosłam się w czasie?
czy trafiłam na górę Helikon?
Nie przybyłam tu na Pegazie,
to dlaczego tkwię pod sufitem,
w sercu bombki, w świątecznym słowie,
dla którego zawsze przyklęknę;
ciszy drżenie, muzyka i człowiek.
Hippokrene trysnęło pięknem.

Łzy Wiktorii topniały na nutach,
na lirycznej podpływały ścieżce,
czarem skrzypiec Pana Tadeusza
- czy w obrazie jestem, czy we śnie?
Naprzeciwko Madame Poezja,
światłem wzroku, po nitce do serca
na paluszkach cichutko weszła
a w jej oczach lśniły lusterka.

Słowik śpiewał pod Słupskim Ratuszem,
Prometeusz miał zwiewną sukienkę
podpisałam cyrograf na duszę,
światłem słów na serdecznym awersie.
Nocą magia usiadła na drzewach,
mis "Atena" zwinięta w kłębuszku
kołysała gdy ptasi chór śpiewał
A jak śpiewał ?
Wiadomo po słupsku.

(aranek)