Miłość

 

Obrazy Consuelo Arantes

Ta z której nigdy się nie wyrasta



Zawsze stabilna, lecz nie łatwa.
Przy niej, do kąta idzie - własna.
Cierpliwie brzmiąca niby mantra,
Ta, z której nigdy się nie wyrasta.
Bywa, że brew uniesie gniewem,
lecz słusznym i wnet nie pamięta.
Jest niezawodna, nie zna „nie wiem”
tudzież „nie mogę”

- powiesz, święta

lub anioł,

chociaż skrzydeł nie ma,

ni aureoli, bo za ciasna.

Dziś stoi w oknie, smutna, niema,
gdy gwar rozbrzmiewa  wokół miasta

Ileż to; naprawionych lotek,

plam szlifowanych jak pierścionek 

(zwrócony choć intencje złote),

nudne przestrogi i łzy slone...

Za oknem  wzywa, szkolny dzwonek,

serce nostalgia dziwna naszła...

A więc - "po ptokach", już skończone ?

Nie! Z niej, już nigdy...

Sprawa jasna!

aranek