Dzikość serca

Dzikość serca


Nie wiem skąd spadła?
Której komecie
splatała warkocz

mikrocząsteczek
nawet nie okruch,
skrą delikatną

muśnięte ziarno
słonecznym lśnieniem
aż się rozsialo;

Ogrody, ziemie...
pod żniwne kosy
tchnienie kosmosu.

Komu szum planet,
noc pod gwiazdami..

Zrządzeniem losu

kaprys wszechświata,
czy poniewierka...

Jakaś podpowiedź ?

- Chodź tu się przytul,

czujesz? Jest w tobie!

Masz dzikość serca,

to

masz odpowiedź .

(aranek)




" Serce "- Marek Grechuta

Szczyt

Denali, znane również jako Mount McKinley, najwyższy szczyt Ameryki Północnej. 

Foto od Ale - Gogle

                            *

Szczyt na Alasce

Arlekin stawia lody

Nobla nie będzie

* *

W cieniu Korony

drogi spektakl dla Świata 

Wojna i Pokój 

* * *

Czerwony dywan

rozmowa w cztery oczy

 tysiące we łzach 

*  aranek  *

Jerzy Połomski " Arlekin "

Jest takie miejsce ...

WARTO  BYĆ PRZYZWOITYM - WŁADYSŁAW  BARTOSZEWSKI

Podzieleni

Potrzebującym nie odmówią.
Podzielą grosz i bochen chleba.
Otwarta ręka wyciągnięta,
dla innych życiodajną studnią.
Obcej przemocy doświadczając
potrafią coś z niczego stworzyć;
dzielić, zbudować i pomnożyć

gdy myśl jak zabobonny pająk 
zatruje jadem nienawiści ...

Wszelkie przymioty powymienia
na złych, bezbożnych, 

dar dzielenia 

im przetworzy

i czary prysły!

Dzielą się odtąd, degradują,
tworzą skupiska z pakietami,
albo pałkami, maczugami,
niby bakterie się mutują …


Z jakiego grzyba zaszła pleśnią,
błękitna duma, mleko Matki?
Waleczny honor grzęźnie w matni
bełkocząc patriotyczną pieśnią:
Marsz, marsz ...  Tu, wszystko trzeba zmienić !

(Z)dzieleniem pałą wieńczą dzieła
wyjąc, że jeszcze nie zginęła, 

dopóki  Wszyscy - Podzieleni ?

(aranek)

Rosół

Obraz (Atom Market)

Rodzinny 



Gotuj rosół na wesele!
Nastaw gar w garze war,
sól tej ziemi doda smaku,
oskub wiele wolnych ptaków,
dla zapachu, podsyp zielem.


Polski rosół to poezja.
Wdarł się czar w weselny gwar.
Zadość stanie się tradycji,
waru czar, bez opozycji.
Jeden chochoł się rozebrał

do rosołu,

                   więc zawrzało;

A to cham! Wypadł z ram!
Wykipiało, czarem pryska,
Pióra mu wystają z pyska,
słoma z buta - * Nic * się stało...


Szczypta złotej kurkuminy,
skrzydeł szum i ziemi sól,
odgłos pieśni - żar esencji,
w oczkach błyszczy czar prezencji.
Weselnikom zrzedły miny...

Tak, niewiele brakowało,
lecz niesmacznie, 

się wylało - szumowiny

pod przykrywką 

nikt nie zebrał

- komu przykro?



aranek





Andrzej Poniedzielski

Elegancka Piosenka o szczęściu