Przy kuchennym stole

 

obraz : Creative Fabrica. com/pl

Przy kuchennym stole



Pod łagodnym skrzydłem dyskretnej szarówki,
muśnięta wieczorem z łokciami na stole
wskrzeszam łzą zroszone, serwetkowe pole
w brzęku pszczół i kwiecia, słyszę głos kukułki...

- Ile zatopionych w koszyczkach rumianków,
matczynych tchnień wiosny w stokrotnej zamieci...
Przez dziurkę w koronce przyglądam się światu.
- Po co siać, rozkrzewiać, po co rodzić dzieci?

Po co pszczółka z pszczółką, gdy znów ramię w ramię,
niepomni natury, delikatnie tkanej,
chcą zdeptać, zakrwawić na kamieniu kamień...

Snuje się niteczka zerwanej koronki,
rozlany rumianek na makowe pąsy,
muśnięte majakiem żonkilowej łąki.



aranek

 

Kwiaciarenka

💃

KWIACIARENKA

                              

Ona i on

w oknie kawiarni

    pada deszcz.

                                                                       💔

Za rogiem

uliczny grajek

płyną łzy.

💦

Miejski gwar                                                       

nagle skowronek

tak cicho                                                                                                 

                                       🐦                                  

                          

ARANEK

Paryski walczyk


Nad bulwarem paryskim,
świeci księżyc paryski
w białym szalu
i czarnym berecie.
Zawadiacki artysta,
wdzięcznie czarem swym pryska
kradnąc serce spotkanej kobiecie.


Po kawiarniach się szasta,
każdy skrawek zna miasta,
w la Seine
przegląda się z wdziękiem.
Na Montmartrze zabłyśnie,
w Luwrze na ganku przyśnie
albo gwiżdże zawadiacką piosenkę.


Szelma łazi po dachach,
w parku siada na ławkach,
zakochanym maluje
portrety.
Śpi pod wieżą na trawie,
pije piwo przy pubie
i zaczepia urocze kobiety.


W rytm paryskiej muzyki
kręci słynne walczyki
w białym szalu
i czarnym berecie,
lecz ten księżyc paryski,
wcale nie jest paryski
on jest jeden na całym świecie -


dla wszystkich!



aranek 🌹








 

Przenikanie

 

Foto: "Wiosenna miłość"  Demotywatory pl.

Przenikanie

Powietrze kryształowe
w paciorkach srebrnej rosy
wnika w struny gałązek
na jednej anioł bosy.

Przenika, ach przenika
różańcem pierwszej pieśni
ciągnie na młodych smykach;


Za rumieńce czereśni,
za słoneczny opłatek
biel dziewiczą bielinka
za gnane dzwonnym wiatrem
enigmy w ptasich skrzydłach

mokry paciorek w oku

źródełko górskiej rzeki

kropidła traw na zboczu

nagłych szczytów bezdechy

za nagły stukot w piersi,
kiedy anioł nad ranem
różańcem zajść cielesnych
uroczył przenikanie.

aranek

Ludzie których spotykam

 

Photo by Wes Hicks on Unsplasch

Ludzie których spotykam

Czasem krzyczę przez sen, a potem nie pamiętam.
Rumiana, uśmiechnięta powracam na ziemię.
W zaciśniętych rękach, tlą koszmarne płomienie
przenikając codzienność, przed którą przyklękam
z wdzięcznością i szacunkiem, nawet za dzień chmurny.
Aranżuję podkowy z kroplistego deszczu,
podczas  zdradliwej pory, układam nokturny.
Wiosną do snu uśmiecham, pełna dobrych przeczuć.
Wiem, że życie jest chwilą, daną raz na wieki.
Ludzie, których spotykam przeminą tak samo;
jednym oddechem światła, melodyjnej pieśni,
zachwytem, zgrzytem, grozą, zwieją mgłą poranną…

Mikrocząstki natury z subiektywnym ego.
Czasem optycznie złudne, jak deszczowe niebo…



aranek

Cała w kwiatach

Tapeciarnia pl.  Śnieżyca

Cała w kwiatach





Rozbudzona białymi dzwonkami…
- Kto tam, kto tam ?
- Zielony strumień!
Mam dla ciebie słoneczny medalik,
żywe złoto w srebrzystym poszumie.
Chyłkiem wślizgnął się - nie ma sprawy.
Okolony, jedwabnym kokonem…
Wysunął czułki, ot dla zabawy
zalewając dół amfilady.


Cała w toni zmysłowo - zielonej,
przetykanej skrawkami błękitu
nieboskłonnym, uczciłam pokłonem
dostąpienia rajskiego dotyku
złotych igieł zaszytych by żądzę
potęgować, dolewać do ognia
aż, wytryśnie stokrotnym zalewem,
wznieci burzę złocistą pochodnią,
rozmodlonej forsycji, nawiedzeń.


Ach, Euforio zaklęta w tej chwili,
wytarzana w rozkoszy kochania,
gdy zawieszasz stubarwne drobiny
- chodź! Nie będę, przed tobą się wzbraniać.
Cała w kwiatach i morzu zielonym
w nieskończoność i tu mnie masz.

Dorzuć jeden koralik słony,
raz na wieczność
i boski jazz.



aranek

Muza

 

olej na płótnie autorstwa  Irene Sheri

Muza  

    `

To, ona długonoga królowa, ma  wszechświat...
Ćmi, jak burgundzkie wino ze szczepu pinot noir,

Wiosną, czasem się spóźnia, jesienią przyspiesza.
Wciąż młode ciało wabi rubinową nutą,

podnieca zmiennym tempem smak interpretacji.

Zmysłowe stroi skrzydła, ulegając gamom

srebrnostrunna, bezwstydna mknie inną - tą samą
linią melodyczną, serpentyną tonacji.

Gra upojną miłością, aż namiętny karmin
zaszeleści, zerwaną struną na jedwabiach
wyszukanej kreacji, przyćmionej kartą win
romansowo rozdartej, strojną krzykiem pawia.

Zamilknie by otworzyć kluczem wiolinowym,
motyw lekki jak cisza na drżących klawiszach
i skrzydłem fortepianu, niebo pozamiata. 

aranek

Śnienie

 

https://www.tapeciarnia.pl/83104_spiaca_kobieta_woda_zagle

Wsobna melodia



Na krawędzi śnienia, po omacku słucham
pierwszych dźwięków życia,
żegnając melodię
którą noszę w sobie
nim ranek rozdmucha,
na drobne bezsensy
przeistoczy człowiek.


Sen w nicość odpływa – kiedyś w niej zostanę,
co dzień o dźwięk bliższa, tajemnicy czasu.
Pragnę zapamiętać... Niemych drogowskazów
wypatrując w sobie, po wieczną nirwanę.


Łajbą przypływ kiwa, chcę oddech zatrzymać;
zaciskam powieki,
kusi tajemnica
lecz wzmaga muzyka
na okiennych skrzydłach,
kos w nos mi zagwizdał,
wiatr zadzwonił w rynnach.


Bębni na klawiszach dzień dobry, powszednie.
Porzucam niepewność, łajbę zmieniam w okręt
zważając, by czasu na popiół nie zemleć…

Mam wsobną melodię - kiedyś do niej dotrę.

aranek